2. Kruistocht

2e Kruistocht 1147 – 1149

Het plan van de 2e kruistocht was om het verloren Edessa terug te winnen, dat in 1143 werd veroverd door de Seltsjoeken onder Zengi. Het verlies en de eerdere verovering van Antiochië (1137) door de Byzantijnen onder Johannes II wekte bezorgdheid en woede in West-Europa.

Het kon gebeuren omdat de kruisvaarders op gespannen voet met elkaar stonden en elkaar daarom niet te hulp kwamen. Ze hadden land veroverd dat niet van hen was. Als gevolg daarvan vochten de buurlanden terug. In deze situatie vroeg de koning van Jeruzalem de paus om hulp. Ten slotte riep Bernhard von Clairvaik op 31 maart 1146 het christendom bij de 2e kruistocht omdat de zogenaamde heidenen dreigden het beloofde land te veroveren. Bernhard wist ook keizer Konrad III, koning Ludwig VII en hun leger over te halen deel te nemen aan de gevechten. Een reden om te vechten was bijvoorbeeld de belofte dat een kruistocht de vergeving van alle zonden beloofde.

Het leger vertrok in 1147. De Fransen namen de zeeroute, terwijl de Duitsers uit Regensburg hadden besloten de landroute via Hongarije te nemen. In Byzantium ontmoette en plunderde het leger vanwege voedseltekorten. Manuel I, keizer van Byzantium, pikte het echter niet. Hij eiste een hulde die de prinsen hem niet toonden. Ze eisten echter een ontvangst die bij hun status paste, wat Manuel van zijn kant weigerde.

Kort daarna werd Konrad aangevallen door de Seljuk bij Dorylaeum, wat hem zware verliezen opleverde in deze gevechten. Uiteindelijk moest hij met behulp van de Byzantijnse vloot over zee naar het Heilige Land vluchten. In 1148 werd Lodewijk ook aangevallen door de moslims in de buurt van Laodicea, waardoor het leger van Lodewijk sterk verzwakte.

Manuel stond voor een dilemma. Aan de ene kant wilde hij niet dat de kruisvaardersstaten zouden verliezen van de moslims, omdat hij dan hun winst zou verliezen. Aan de andere kant was hij geïnteresseerd in kruisvaarders die niet al te sterk waren, want dan waren ze niet meer afhankelijk van hem.

Buste voor Damascus

Nadat iedereen weer bij elkaar was, planden Konrad, Ludwig en de koning van Jeruzalem de verovering van Damascus. Dit gebeurde ook al was Damascus neutraal en afhankelijk van de kruisvaardersstaten en had het niets te maken met de oorzaak van de kruistocht. Na de aanval op de stad sloot het zich aan bij de islamitische staten. De veroveringscampagne tegen Askalon mislukte ook.

Het was nu duidelijk dat de 2e kruistocht in 1139 verloren was gegaan en ze konden Edessa niet meer heroveren vanwege de overmacht van de vijand.