Schleswig-Holstein

Basisgegevens:

Hoofdstad:	kiel
Jaar van oprichting:	1946
Gebied:	15.799,38 km²
Bevolking:	2.837.810 (30 november 2007)

Universiteiten:

Flensburg: Universiteit van Flensburg
Kiel: Christian-Albrechts-Universiteit van Kiel
Lübeck: Universiteit van Lübeck

Geografie:

De westkust van Sleeswijk-Holstein wordt gekenmerkt door de Waddenzee, met talrijke Halligen-eilanden in het noorden en de Noord-Friese eilanden en het schiereiland Eiderstedt dat uitsteekt in de zee. Ten zuiden daarvan ligt de Nordergoesharde, de Südergoesharde is een puur geestlandschap. Helgoland behoort ook tot het landschap van de eilanden en Halligen.

Het landschap van Dithmarschen ligt tussen de monding van de Eider en de Elbe ten zuiden van Noord-Friesland. Dit bestaat uit de gebieden Norderdithmarschen en Süderdithmarschen. Daarna volgen de Elbmarschen met de Wilstermarsch en de Kremper Marsch.

De oostkust is door fjorden en baaien verdeeld in de heuvelachtige schiereilanden ANGLANG, Schwansen, Dänischer Wohld en Wagrien. Het landschap rond de grote Holsteiner meren staat bekend als Holstein Zwitserland, en het landschap van de Hüttener bergen ligt landinwaarts op de grens met de Geest. In de buurt van Neumünster ligt het Aukrug-landschap, tegenwoordig een natuurpark, en ten oosten van Hamburg ligt het Stormarn-landschap, waarvan het oostelijke deel tegenwoordig het Stormarn-district vormt.

Klimaat:

Sleeswijk-Holstein ligt in een gematigd warme temperatuurzone tussen subtropische gebieden in het zuiden en de koude gebieden van Noord-Europa. Dit is de zogenaamde westenwindzone, die wordt gekenmerkt door overwegend westenwinden en de frequente passage van lagedrukgebieden. Tegelijkertijd ligt Sleeswijk-Holstein als Europese kuststaat in een grensgebied tussen het Europese continent in het zuiden en oosten en de Atlantische Oceaan met de warme Golfstroom in het westen.

Deze geografische ligging geeft het weer, met overwegend westelijke winden, de typische maritieme invloed met vrij mild en relatief vochtig weer gedurende het hele jaar. Daarom komen ijskoude en sneeuwrijke winters en zeer hete zomers zelden voor in Sleeswijk-Holstein.

Het weer in Sleeswijk-Holstein wordt in de loop van een jaar bepaald door het traject van de lagedrukgebieden. Tijdens de lente- en zomermaanden trekken de dieptepunten vaak over Midden- en Noord-Scandinavië op een noordelijke baan. Dit betekent dat hun slechtweerzones Sleeswijk-Holstein slechts af en toe kunnen raken en dat er aangenamere weersperioden zijn. In de herfst en winter daarentegen verplaatsen de lagedrukgebieden zich naar het oosten op een zuidelijker pad vanaf de Noordzee, waardoor het weer onstabiel wordt en een hoog neerslagkarakter krijgt.

geschiedenis:

Na de laatste ijstijd werd Slewig-Holstein vanaf ongeveer 4000 voor Christus bewoond door jagers en verzamelaars. akkerbouwers kwamen naar het land. Ontwikkeld door de vroege middeleeuwen 4 etnische en taalgroepen vestigden zich in het huidige Sleeswijk-Holstein. In de loop van de Saksische Oorlogen kwam het zuidelijke deel onder invloed van het Frankische Rijk. Tussen 768 en 811 waren er regelmatig botsingen tussen de koning van het Frankische koninkrijk, Karel de Grote, en de heidense Noord-Duitsers. In die tijd werd ook het Danewerk gebouwd en uitgebreid. In een vredesverdrag in 811 werd de Eider vastgelegd als de grens tussen de Karolingische en Deense koninkrijken.

De Eidergrens verloor zijn eigenlijke belang als scheidslijn naarmate de nederzetting in de 12e eeuw vorderde.en 13e eeuw, maar het bleef tot het einde van het Heilige Roomse Rijk in 1806 en tot 1864 als de grens tussen Sleeswijk en Holstein. Tot het Burgerlijk Wetboek in 1900 werd ingevoerd, was de Eidergrens slechts een wettelijke grens. Vanaf 1111 groeide de onafhankelijkheid aan beide zijden van de Eiger. Dit resulteerde in de hertogdommen Sleeswijk en Holstein. Tegelijkertijd werden er steeds nauwere politieke en economische banden tussen de twee regio's.

In het begin van de 13e eeuw probeerde de Deense koning Holstein op te nemen in zijn koninkrijk. Na aanvankelijke successen faalde hij echter in 1227 in de Slag bij Bornhöved vanwege het verzet van Noord-Duitse vorsten. In de 14e eeuw wisten de Holsteinse graven hun invloed tot ver in Jutland uit te breiden en Margarete I slaagde erin de Deense feodale soevereiniteit in Sleeswijk te herwinnen, maar ze moest de eigendomsclaims van de Holsteinse edelen in Sleeswijk erkennen. In het jaar 1386 werden de twee gebieden voor het eerst verenigd in het wapen. De Schauenburg-dynastie slaagde er echter in een Sleeswijk-Holstein-regel te vestigen. Zo kon in de late middeleeuwen van Sleeswijk-Holstein worden gesproken als een feitelijk aaneengesloten gebied.

In 1460, nadat de Schauenburgers waren uitgestorven, werd de Deense koning Christian I tot soeverein gekozen, en Sleeswijk-Holstein bleef tot 1864 in een personele unie verbonden met Denemarken. De Deense koning regeerde dus over Sleeswijk en Holstein als hertog van de twee gebieden, waarbij Schleswig een koninklijk Deens leengoed bleef, terwijl Holstein bleef behoren tot het Heilige Roomse Rijk van de Duitse natie en daarom een ​​keizerlijk leengoed was. Tijdens de vroegmoderne tijd vielen de hertogdommen Sleeswijk en Holstein herhaaldelijk uiteen in verschillende kleine domeinen als gevolg van de verdeling van de erfenis. Pas in 1773 kwamen Sleeswijk en Holstein weer bijna geheel onder het bewind van de Deense koning.

Het nationalisme dat in de 19e eeuw in Denemarken en Duitsland begon, leidde tot een conflict over de aansluiting bij de zogenaamde Elbe-hertogdommen. Dit contrast resulteerde in twee oorlogen, waarin het hertogdom Sleeswijk werd betwist. Zowel in Duitsland als in Denemarken werd het land als geheel opgeëist door de nationaal ingestelde liberalen. In Uwe Jens Lornsen vond het Duitstalige en Duitstalige zuiden van Sleeswijk in 1830 zijn eerste krachtig welsprekende pleitbezorger. Vanaf 1840 probeerden zowel Duitse als Deense nationale liberalen Sleeswijk te beïnvloeden, wat tot een conflict leidde. Dit culmineerde in de Maartrevolutie van 1848. In Kiel werd een voorlopige regering uitgeroepen, die de opname van een verenigd Sleeswijk-Holstein in de Duitse Bond eiste. Hun doel was de constitutionele opname van Sleeswijk in het Deense rijk.

Omdat de twee eisen onverenigbaar waren, leidde dit tot de Sleeswijk-Holstein-oorlog van 1848 tot 1851. Hierin probeerden pro-Duitse Sleeswijk-Holsteiners aanvankelijk tevergeefs een einde te maken aan de Deense suprematie. De Duitse nationale liberalen wilden dat Schleswig lid zou worden van de Duitse Bond en samen met Holstein een soevereine staat (onder de hertog van Augustenburg). Volgens de Duitse opvatting en de Salische wet was dit de wettige erfgenaam van de hertogdommen, aangezien de Deense koning geen nakomelingen had. De Deense mening was echter anders, volgens welke de hertog van Augustenburg als troonopvolger in Holstein kon worden beschouwd, maar niet in Sleeswijk. Volgens de Deense wet is er ook opvolging via de vrouwelijke lijn.

De opstand van Sleeswijk-Holstein werd aanvankelijk gesteund door de Paulskirchen-vergadering, maar de Pruisische legers en federale troepen trokken zich terug onder druk van de grote Europese mogendheden, en lieten de zelfbenoemde regering van Kiel aan hun lot over. In 1850 maakte de Deense overwinning bij Idstedt voorlopig een einde aan de Duitse hoop op een Duits Sleeswijk-Holstein en werd de status quo ante hersteld als gevolg van internationale druk. Op 2 juli 1850 werd de Vrede van Berlijn getekend tussen de Duitse Bond en Denemarken. Er werd echter geen antwoord gevonden op de vraag van Sleeswijk-Holstein.

Sinds de basiswet van 1849 wordt de Deense staat als geheel geregeerd door een constitutionele monarchie in het koninkrijk en absolutisme in Holstein. De wetgeving werd echter bemoeilijkt door een gemeenschappelijke Raad van State. In november 1863 nam Denemarken een grondwet aan die ook van toepassing zou zijn op de gemeenschappelijke aangelegenheden van het koninkrijk en het hertogdom. Zo werden de vredesregels van 1851 overtreden en greep de Pruisische bondskanselier Bismarck de kans om de Schleswig-kwestie in Duitse zin op te lossen. Na een zeer kort ultimatum verklaarden Pruisen en Oostenrijk Denemarken de oorlog, die Pruisen en Oostenrijk in april 1864 wonnen. Onderhandelingen over een deling van Sleeswijk waren niet succesvol, daarom kwamen Sleeswijk en Holstein aanvankelijk onder Pruisisch en Oostenrijks bestuur, alleen kleine delen in het noorden van Sleeswijk bleven Deens. In ruil daarvoor gaf Denemarken zijn aanspraken op de koninklijke enclaves aan de westkust van Sleeswijk op. In 1867 werd Sleeswijk-Holstein een Pruisische provincie in zijn geheel, dus de hertogdommen bereikten alleen onafhankelijkheid van de Deense staat, maar niet hun onafhankelijkheid. Het Duitse rijk werd gesticht in 1871. De kwestie van Sleeswijk-Holstein was een belangrijk aspect van het beleid van Bismarck, dat uiteindelijk leidde tot de eenwording van het rijk.

Het internationale juridische geschil met Denemarken kwam echter pas in 1920 tot een einde. Nu, onder druk en toezicht van de zegevierende mogendheden van de Eerste Wereldoorlog, vond het referendum plaats in de noordelijke delen van Sleeswijk, dat was vastgelegd in het Verdrag van Praag in 1866 tussen Pruisen en Oostenrijk. Als verliezer van de oorlog moest Duitsland ongunstige kiesdistricten en ongunstige stemmethoden accepteren. Dit leidde onder meer tot het verlies van de overwegend Duits-vriendelijke steden Apenrade, Sonderburg en Tønder, evenals de Duits-vriendelijke delen van het Tønder-district dicht bij de grens. Vooral het middelste kiesdistrict was controversieel, maar besloot toen duidelijk tot het Duitse Rijk te behoren. Er was ook discussie over het geheel of gedeeltelijk vormen van Sleeswijk-Holstein als een van Duitsland onafhankelijke staat onder geallieerde bescherming. Zowel ten noorden als ten zuiden van de grens bestond de neiging om zich minder te oriënteren op het gebied van Sleeswijk aan de andere kant van de grens en op de respectievelijke centrale mogendheid.

Sleeswijk-Holstein was een vroeg nazi-bolwerk, met de hoogste verkiezingsresultaten in Noord-Friesland en Dithmarschen. Wat de nazi's de "Bloednacht van Wöhrden" noemden, werd door de NSDAP gebruikt voor nationale propagandadoeleinden. Tijdens de Reichspogromnacht werden de synagogen in Lübeck, Elmshorn, Rendsburg, Kiel en Friedrichstadt door de SA geschonden. Er waren verschillende buitenkampen van het concentratiekamp Neuengamme in Sleeswijk-Holstein. Op 10 maart 1933 werden de eerste gevangenen opgesloten in het concentratiekamp Wittmor.

Na het einde van de Tweede Wereldoorlog was Sleeswijk-Holstein een belangrijk vestigingsgebied voor ontheemden, de bevolking steeg van 1,6 miljoen in 1939 tot 2,7 miljoen in 1949. Sleeswijk-Holstein was na 1945 formeel nog een Pruisische provincie, de christen-democraat Theodor Steltzer werd in november benoemd tot president van de regering.Op 26 februari 1946 kwam het eerste door de militaire regering benoemde staatsparlement bijeen. Sleeswijk-Holstein kreeg zijn wettelijke basis met decreet nr. 46 van de Britse militaire regering van 23 augustus 1946, en Kiel werd de hoofdstad. Op 20 april 1947 werd voor het eerst een deelstaatparlement gekozen, met het staatsstatuut dat in 1949 door dit deelstaatparlement werd aangenomen, werd Sleeswijk-Holstein een federale staat.

De Bonn-Kopenhagen Verklaringen werden ondertekend op 29 maart 1955. Deze overeenkomst wordt vandaag de dag nog steeds beschouwd als een model voor de wederzijdse oplossing van minderhedenkwesties. Enkele van de meest gewelddadige protesten tegen kerncentrales in Duitsland vonden eind jaren zeventig en begin jaren tachtig plaats rond de bouwplaats van de kerncentrale van Brokdorf. De sneeuwcatastrofe rond de jaarwisseling van 1978/79 was waarschijnlijk de belangrijkste natuurlijke gebeurtenis in de geschiedenis van de staat.

De Barschel-affaire van 1987/88 was waarschijnlijk het grootste schandaal in de naoorlogse geschiedenis, dat in 1993 werd voortgezet met de ladeaffaire. Als gevolg hiervan werd Heide Simonis de eerste en tot nu toe enige vrouw aan het hoofd van een federale staat. Dit vormde een coalitieregering van de SPD en Bündnis 90/Die Grünen, die werd bevestigd en voortgezet na de verkiezingen in februari 2000.

De CDU kwam naar voren als de sterkste partij bij de deelstaatverkiezingen op 20 februari 2005, maar de SPD en Bündnis 90/Die Grünen streefden aanvankelijk naar de vorming van een minderheidskabinet onder leiding van Heide Simonis, wiens herverkiezing in het deelstaatparlement na vier jaar mislukte. stembiljetten. Op 27 april 2005 werd Peter Harry Carstensen (CDU) verkozen tot premier van een grote coalitie van CDU en SPD.

Economie:

Sleeswijk-Holstein, dat vroeger werd gekenmerkt door landbouw, heeft tegenwoordig een breed gediversifieerde economische structuur. Landbouw gebruikt ongeveer 68% van het gebied, grasland met veeteelt heerst in de moerassen in het westen, in het zuidoosten oliegewassen, graan, aardappelteelt. Groenteteelt is wijdverbreid in Dithmarschen en Fehmarn, en fruitteelt is ook gebruikelijk in de Elbmarschen. Slechts 9% van het gebied is bos, Sleeswijk-Holstein heeft grote boomkwekerijgebieden.

Belangrijke industriële sectoren zijn onder meer voedingsmiddelen en dranken, scheepsbouw en machinebouw, elektrotechniek, bouwmaterialen en optica. De economisch geëxploiteerde minerale hulpbronnen omvatten zoutafzettingen, aardolie- en krijtafzettingen. De visserij en de visverwerkende industrie zijn wijdverbreid langs de kusten, en Kiel is de centrale vissershaven.

De belangrijkste toeristische attracties zijn Sylt en Helgoland, de Oostzeekust en het Holsteinse merengebied. Als kuststaat heeft Sleeswijk-Holstein een lange scheepvaarttraditie. De haven van Brunsbüttel aan de Beneden-Elbe heeft zich ontwikkeld tot een belangrijk overslagpunt voor goederen, met als belangrijke Oostzeehavens Lübeck, Puttgarden en Kiel. Het kanaal van Kiel is nog steeds een van de drukste kunstmatige waterwegen ter wereld.