Federale Staten

Volgens de constitutionele orde van de Bondsrepubliek Duitsland is een land (in de volksmond ook wel een federale staat genoemd) een van de momenteel 16 gedeeltelijk soevereine lidstaten. In detail zijn dit de staten: Baden-Württemberg, Beieren, Berlijn, Brandenburg, Bremen, Hamburg, Hessen, Mecklenburg-Voor-Pommeren, Nedersaksen, Noordrijn-Westfalen, Rijnland-Palts, Saarland, Saksen, Saksen-Anhalt, Sleeswijk -Holstein en Thüringen.

Volgens de jurisprudentie en de heersende doctrine zijn de staten oorspronkelijke constitutionele onderdanen (de federale regering heeft hen ook een beperkte internationale rechtssubjectiviteit gegeven volgens artikel 32, lid 3 van de basiswet). Zo kunnen de deelstaten verdragen sluiten met andere personen van internationaal recht, maar alleen met instemming van de federale regering en voor zover zij verantwoordelijk zijn voor wetgeving.

Juridisch gezien zijn Hamburg en Berlijn (de zogenaamde stadstaten) zowel een staat als een stad tegelijk en worden ze niet verder onderverdeeld in gemeenten. De deelstaat Bremen bestaat uit de steden Bremen en Bremerhaven.

In alle andere Duitse deelstaten zijn er de volgende extra administratieve en zelfbesturende eenheden:

Administratieve districten:

Als grote staten zijn Baden-Württemberg, Beieren, Hessen, Noordrijn-Westfalen en Saksen verdeeld in administratieve districten, die gedecentraliseerde eenheden van het staatsbestuur zijn. De onderverdeling van de deelstaten Nedersaksen, Rijnland-Palts en Saksen-Anhalt is de afgelopen jaren ongedaan gemaakt. In Rijnland-Palts werden de 3 regionale raden vervangen door 2 structuur- en goedkeuringsdirectoraten, evenals een toezicht- en dienstendirectoraat.

In de regio Pfalz is er ook de districtsvereniging Pfalz, die aan het begin van de 19e eeuw werd opgericht, en er zijn ook regionale verenigingen in Nedersaksen en Noordrijn-Westfalen.

Provincies en stadsdelen:

Elke deelstaat is onderverdeeld in administratieve districten of districten.Er zijn momenteel ongeveer 313 administratieve districten in de Bondsrepubliek Duitsland, plus de 116 stadsdistricten die niet tot een administratief district behoren. Deze voeren zelf de taken van de plattelandsgebieden uit en vormen daarmee hun eigen wijk. In de Oost-Duitse deelstaten werden ze tot 1994 stadsdelen genoemd, en dat is nu nog steeds het geval in Baden-Württemberg. De districten zijn regionale overheden en hebben rechtstreeks gekozen organen.

Gemeentelijke verenigingen:

In verschillende landen zijn er gemeentelijke verenigingen of bestuurlijke gemeenschappen in verschillende vormen en met verschillende taken als tussenstadium van gemeentelijk werk tussen het plattelandsdistrict en de gemeenten. Deze gemeentelijke verenigingen hebben ook zeer verschillende namen in de respectieve landen (zoals kantoor, districtsgemeente, verenigingsgemeente of gemeentelijk bestuur).

Gemeenten:

Op 1 maart 2006 waren er ongeveer 12.320 gemeenten en 248 niet-opgenomen gebieden in Duitsland. Gemeenten zijn de kleinste onafhankelijke territoriale eenheden. Steden zijn veelal gemeenten die alleen het kenmerk stad mogen gebruiken, hetgeen ofwel historisch is bewezen, ofwel grotere gemeenten die vanwege hun huidige belang en taak opnieuw het kenmerk stad krijgen. Dit wordt per land heel anders afgehandeld. De gemeenten vertegenwoordigen regionale overheden die rechtstreeks gekozen organen hebben.

Geschiedenis van de Duitse staten vanaf 1945:

De landen zijn het resultaat van de territoriale reorganisatie van het bezette Duitse Rijk na 1945, waarvan de territoria waren verdeeld. De eerste landen werden in juli 1945 gesticht in de bezettingszone van de Sovjet-Unie. De Sovjets streefden echter naar het ontwerp van een gecentraliseerde staat voor een toekomstig Duitsland. De landen dienen daarbij alleen bestuurlijke eenheden te vertegenwoordigen.Dit werd echter tegengewerkt door het concept van een federale staat, dat vooral door de Amerikanen werd nagestreefd. De landen dienen daarbij ook een belangrijke politieke rol te spelen.

In de loop van "Proclamatie nr. 2" op 19 september 1945 kwamen de eerste landen die op deze manier waren georiënteerd in de Amerikaanse bezettingszone. Vanaf 21 januari 1947 waren er zestien landen binnen de vier bezettingszones in wat nu Duitsland is. Dit werd voornamelijk gevormd op de volgende gebieden:

Amerikaanse bezettingszone:

Beieren: (grootste deel van de deelstaat Beieren, waarbij het district Lindau aan het Bodenmeer tot de Franse bezettingszone behoort)

Bremen: (deelstaat Bremen)

Hessen: (grootste deel van de deelstaat Hessen, grootste deel van de Pruisische provincie Hessen-Nassau)

Württemberg-Baden: (noordelijk deel van de deelstaat Württemberg, noordelijk deel van de deelstaat Baden)

Britse bezettingszone:

Hamburg: (staat Hamburg)

Nedersaksen: (Pruisische provincie Hannover, staten: Braunschweig, Oldenburg en Schaumburg-Lippe)

Noordrijn-Westfalen: (noordelijk deel van de Pruisische Rijnprovincie, de Pruisische provincie Westfalen en de deelstaat Lippe)

Sleeswijk-Holstein: (Pruisische provincie Sleeswijk-Holstein)

Franse bezettingszone:

Baden: (zuidelijk deel van de deelstaat Baden)

Rijnland-Palts: (zuidelijk deel van de Pruisische Rijnprovincie, westelijk deel van de Pruisische provincie Hessen-Nassau, zuidwestelijk deel van de deelstaat Hessen en de Beierse Pfalz)

Würtemberg-Hohenzollern: (zuidelijk deel van de deelstaat Württemberg, Pruisische exclave Hohenzollern)

Sovjet-bezettingszone:

Brandenburg: (grootste deel van de Pruisische provincie Brandenburg, met uitzondering van de Neumark)

Mecklenburg: (deelstaat Mecklenburg, westelijk deel van de Pruisische provincie Pommeren)

Saksen: (deelstaat Saksen, westelijk deel van de Pruisische provincie Neder-Silezië)

Saksen-Anhalt: (grootste deel van de Pruisische provincie Saksen, Land Anhalt)

Thüringen: (deelstaat Thüringen, zuidelijk deel van de Pruisische provincie Saksen)

Als verdeelde stad viel Berlijn aanvankelijk onder het viermachtstatuut en in januari 1946 werd Saarland verwijderd uit het verantwoordelijkheidsgebied van de Geallieerde Controleraad. In het volgende jaar kreeg het een nieuwe grondwet.

De staten Hannover, Noordrijn-Westfalen en Sleeswijk-Holstein ontstonden op 23 augustus 1946 als gevolg van decreet nr. 46 van de Britse militaire regering (hoewel Oost en Westfalen niet verenigd waren, in tegenstelling tot de wensen van Nedersaksen ). Hamburg bleef een onafhankelijke staat, ook Rijnland-Palts werd in 1946 opgericht bij decreet van de Franse militaire regering.

Het jaar daarop moest de deelstaat Lippe op instigatie van de Britten zijn onafhankelijkheid opgeven. Na onderhandelingen met de twee buurlanden Nedersaksen en Noordrijn-Westfalen, besloot zijn regering zich aan te sluiten bij Noordrijn-Westfalen. De vakbond trad in werking op 21 januari 1947 met het Britse militaire besluit nr. 77. Dit zou binnen 5 jaar door een referendum in Lippe moeten worden bevestigd, maar dat is niet gebeurd.

Met de goedkeuring van de "wet op de eenwording van de deelstaat Lippe met Noordrijn-Westfalen" door het deelstaatparlement van Noordrijn-Westfalen op 5 november 1948 werd de toetreding ook in juridische vorm voltooid. Op 29 oktober 1946 werd de Hessische grondwet goedgekeurd door de constitutionele raadgevende staatsvergadering in Wiesbaden. Deze trad op 1 december 1946 in werking als de eerste naoorlogse grondwet in Duitsland. Op 1 december 1946 werd in een referendum de grondwet van de Vrijstaat Beieren aangenomen.

Op 25 februari 1947 besloot de Geallieerde Controleraad Pruisen te ontbinden, dat tot dan toe had bestaan ​​met zijn provincies naast de nieuw opgerichte staten. Op 23 mei 1949 werd de Basiswet voor de BRD afgekondigd, West-Berlijn had altijd een bijzondere status.De eenwording van de staten Baden, Württemberg-Baden en Württemberg-Hohenzollern vond plaats op 25 april 1952. In dat jaar werden de staten in de DDR niet formeel ontbonden, maar uit hun bestuurlijke functies ontheven. Dit kwam neer op een de facto ontbinding en het werd vervangen door 14 districten en Oost-Berlijn. Saarland, dat sinds 1947 in naam onafhankelijk was, betrad het toepassingsgebied van de grondwet van de Bondsrepubliek Duitsland na een referendum op 1 januari 1957. lt. Volgens de staatsgrondwet is Saarland nu een democratische en sociaal georganiseerde deelstaat, de eenzijdige economische unie met Frankrijk bleef bestaan ​​tot 1959.

De afschaffing van de districten op het grondgebied van de DDR kwam in 1990, de 5 voormalige staten werden hersteld (deels met gewijzigde grenzen) en werden, net als Berlijn, staten van de BRD.

Een reorganisatie van het federale grondgebied (op basis van artikel 29 GG) is altijd onderwerp van politieke discussies. Een fusie van Berlijn en Brandenburg is onlangs mislukt vanwege de wil van de Brandenburgse bevolking. De eenwording of scheiding van deelstaten is het enige geval (met uitzondering van art. 146, nieuwe grondwet) waarin een referendum wordt voorzien door de grondwet.

Vlaggen van het land:

De nationale vlaggen van de respectieve landen mogen door elke burger in het openbaar worden getoond, de nationale dienstvlaggen daarentegen mogen alleen worden gebruikt door de respectieve overheidsinstanties. De Vrijstaat Beieren heeft twee gelijkwaardige staatsvlaggen.

In sommige landen is er geen verschil tussen de nationale vlag en de nationale dienstvlag. Dit zijn Beieren, Brandenburg, Hamburg, Nedersaksen, Rijnland-Palts en Saarland. In sommige landen tonen de vlaggen van de staatsdienst ook het staatswapen. Dit zijn Baden-Württemberg, Hessen, Mecklenburg-Voor-Pommeren, Noordrijn-Westfalen, Saksen, Saksen-Anhalt, Sleeswijk-Holstein en Thüringen. De officiële vlag van Berlijn toont het hele wapen van de staat in plaats van de beer van de staatsvlag.

De Duitse staten in de Europese Unie:

Elke Duitse staat heeft zijn eigen gebouw voor zijn staatsvertegenwoordiging bij de Europese Unie in Brussel, alleen de staten Hamburg en Sleeswijk-Holstein zijn gecombineerd in één gebouw.

Volgens het Federaal Ministerie van Buitenlandse Zaken verzwakken de ongecoördineerde acties van de respectieve staatsvertegenwoordigingen en hun willekeurige interventies in de Europese instellingen de positie van de BRD in de Unie.