New Orleans Jazz

De jazz tussen 1890 en 1930 wordt New Orleans-jazz genoemd. Het kwam uit de gelijknamige stad en kwam voort uit de oorspronkelijke straatbands, die vaak rouwmarsen begeleidden. Ragtime is een sterke Afro-Amerikaanse muziektraditie die ook veel heeft bijgedragen aan de New Orleans-jazz. Een verwante stijl is de Creoolse jazz, die zich gelijktijdig in de Franse districten ontwikkelde en waarin de Spaanse, Franse en Latijns-Amerikaanse muziek- en dansstijlen sterk gehoord werden.

In de New Orleans-jazz zorgde de cornet of trompet voor de melodie, terwijl de trombone ritmische dia's speelde en de grondtoon van de akkoorden en harmonieën verzorgde. Tuba of contrabas zet een baslijn onder dit standaard triool. De klarinet daarentegen brengt rijkelijk versierde melodieën als "tegenstanders" van cornet of trompet. De drums bepalen het ritme. In deze stijl ging het niet zozeer om de muzikale subtiliteiten, maar veel meer om dynamiek en vitaliteit. Er waren tal van collectieve improvisaties die het stuk helemaal opfleurden. Dixieland-jazz ontwikkelde zich later uit New Orleans-jazz. In de jaren 1940 en 1950 was er een opwekking, de New Orleans Revival.