Karolingische periode

Karolingische periode (714 - 843)

De Karlingers of Karlingers zijn een Frankische adellijke en heersende familie uit het Moezel-Maasgebied. Ze zijn vernoemd naar Karel de Grote en zijn ontstaan ​​uit een verbinding tussen de Arnulfingers en de Pippiniden.

De Karolingers stonden in 751 op met Pepijn III. met eliminatie van de Merovingers over het kantoor van de huisburgemeester van het koningschap. Hun opname in een westerse hegemonie werd duidelijk in 800 toen Karel de Grote tot keizer werd gekroond.

Karel de Grote stichtte het nieuwe West-Romeinse rijk toen hij op 25 december 800 in Rome was door paus Leo III. tot keizer werd gekroond.

Het Frankische erfrecht voorzag niet automatisch in het primaat van de eerstgeborene. Op basis hiervan werd het Frankische rijk na de dood van Karel de Grote meerdere keren verdeeld. Het Verdrag van Verdun in 843 kan worden gezien als de basis voor het ontstaan ​​van Frankrijk en Duitsland. De divisies gingen gepaard met een toename van de macht van de Frankische adel, die voortdurend probeerde de divisieplannen in hun voordeel te beïnvloeden.

De Karolingische dynastie regeerde tot 987 in verschillende constellaties over Centraal-Europa en vormde in de vroege middeleeuwen beslissend het beeld van Europa.