De Honderdjarige Oorlog

De laatste Capetiaan, Karel de Schone, die kinderloos stierf, werd in 1328 geërfd door een neef van het Huis Valois (Philipp VI.). Koning Edward III vond zichzelf echter. van Engeland met deze Franse opvolging en drong aan op zijn eigen relatie met de uitgestorven koninklijke familie. Vanaf 1339 probeerde hij zijn aanspraak op de troon met militaire middelen af ​​te dwingen. Deze veldslagen, die meer dan honderd jaar duurden met verschillende onderbrekingen, staan ​​in de geschiedenis bekend als de "Honderdjarige Oorlog" (1339 - 1453).

In 1346 landde Edward III. met duizend schepen, vierduizend ridders en tienduizend soldaten in Normandië en versloeg de twee keer zo grote Franse riddermacht in het bos van Crecy-en-Ponthieu. Tien jaar later, in Poitiers, werden de Fransen opnieuw verslagen door Engelse troepen, met de helft van hun kracht, en de Franse koning Jan de Goede, die hardnekkig tot het einde toe vocht, werd gevangengenomen. Voor zijn vrijlating moest hij zijn Engelse tegenstander een enorm losgeld betalen en hem ook een kwart van zijn grondgebied geven (Verdrag van Brétigny, 1360).

Karel de Wijze, die Frankrijk regeerde van 1364 tot 1380, heroverde de verloren gebieden op enkele uitzonderingen na. Toen bleek dat zijn zoon en erfgenaam Karel VI. geestesziek brak een nieuwe machtsstrijd uit over de vraag wie het regentschap moest leiden - dit keer tussen de hertogen van Orléans en Bourgondië.

Nadat Louis von op 27 oktober 1407 was vermoord, gaf de Bourgondische hertog Jan grif toe dat hij de misdaad had verborgen. De vete escaleerde in 1411 tot oorlog.

Ook Hendrik V. van Engeland, die zich zonder vrucht met Jan verbond, eiste van Karel VI. de terugkeer van de Franse kroon. Op 13 augustus 1415 landde hij met zijn troepen nabij de monding van de Seine. Ongeveer twee maanden later, op 25 oktober, versloegen dertienduizend Engelsen het Franse ridderleger, dat meer dan drie keer zo groot was, bij Azincourt. Hertog Karel van Orléans, die eerst dood werd geacht en ook werd achtergelaten om te worden geslacht, werd door de Engelsen gevangengenomen en pas vijfentwintig jaar later vrijgelaten voor een aanzienlijk losgeld

De stad Parijs viel door verraad in handen van de vijand. Een burger geopend in de nacht van mei 1418 stiekem een ​​stadspoort. De binnenvallende Bourgondiërs doodden binnen enkele uren de aanhangers van de Franse koning en namen de hoofdstad in. Ondertussen bracht de voorzitter van de Parijse koopmansgemeenschap de vijftienjarige (Tanguay de Châtel), de vijftienjarige erfgenaam van de troon Charles VII, in veiligheid in Vincennes.

In september 1419, toen de Dauphin onbevreesd met John onderhandelde om de oorlog te beëindigen, vermoordden mannen uit zijn entourage de Bourgondische hertog. Deze moord leidde ertoe dat de Bourgondiërs uiteindelijk een bondgenootschap aangingen met de Engelsen tegen de Fransen.