Saksen-Anhalt

Basisgegevens:

Universiteiten:

Friedensau: Friedensau Adventisten Universiteit
Halle / Saale: Martin Luther University Halle-Wittenberg
Magdeburg: Otto von Guericke Universiteit van Magdeburg

Geografie:

Saksen-Anhalt wordt in het noorden gekenmerkt door vlak land, in de Altmark liggen oude Hanzesteden zoals Salzwedel, Gardelegen, Stendal en Tangermünde. De Colbitz-Letzlinger Heide en de Drömling vormen de overgang van de Altmark naar de regio Elbe-Börde-Heide. De steden Haldensleben, Oschersleben (Bode), Wanzleben, Schönebeck (Elbe), Aschersleben en Magdeburg liggen in de Magdeburg Börde. De Harz met het grensoverschrijdende Harz National Park ligt in het zuidwesten van Saksen-Anhalt, waar zich ook het Harzvoorland, het Mansfelder Land en steden als Halberstadt, Quedlinburg, Wernigerode, Thale en Eisleben bevinden.

Het grootstedelijk gebied van Halle ligt aan de grens met Saksen en strekt zich uit tot Leipzig in Saksen. Halle an der Saale is de grootste stad van Saksen-Anhalt. Zeitz, Naumburg, Weißenfeld en Freyburg liggen aan de Saale en Unstrut in het zuiden van de staat. Tot slot behoort ook de regio Anhalt-Wittenberg in het oosten met de steden Dessau-Roßlau, Wittenberg en een deel van de regio Fläming tot Saksen-Anhalt.

Klimaat:

Saksen-Anhalt ligt in het overgangsgebied van het zeeklimaat naar het landklimaat. De oceanische Harz ontvangt grote hoeveelheden neerslag (Brocken 1.609 mm per jaar). De landschappen die in de luwte van de Magdeburg Börde tot de lagere Unstrut liggen, hebben veel minder neerslag.

De maximumtemperaturen in Saksen-Anhalt zijn in juli gemiddeld 24 °C, de laagste in januari gemiddeld - 3 °C.

geschiedenis:

In zijn huidige vorm kan de deelstaat Saksen-Anhalt slechts terugkijken op een korte geschiedenis. Het werd pas in 1947 opgericht na de ontbinding van de staat Pruisen, met als belangrijkste voorgangers de Pruisische provincie Saksen en de Vrijstaat Anhalt.

Midden op het huidige grondgebied van Saksen-Anhalt lag het aartsbisdom Magdeburg, dat in 1935 aan de keurvorst van Saksen was beloofd in de Vrede van Praag. Het "seculiere" hertogdom Magdeburg en het naburige prinsbisdom Halberstadt kwamen vervolgens in 1680 naar het Kurhaus Brandenburg in overeenstemming met de bepalingen van de Vrede van Westfalen. Als gevolg hiervan werden zijn bezittingen in de Altmark voordelig afgerond en uitgebreid naar de benedenloop van de Saale.

Na de onafhankelijkheidsoorlogen kon Pruisen meer dan de helft van het koninkrijk Saksen in bezit nemen. Met de reorganisatie van de nu veel grotere staat werden deze nieuwe aanwinsten en de sinds 1802 Pruisische gebieden samengevoegd in een provincie van Saksen. De koning van Pruisen noemde zichzelf nu "Hertog van Saksen" en "van Magdeburg", evenals "Landgraaf van Thüringen". De provincie Saksen had dus de rang van hertogdom. De "oude en nieuwe Pruisische" gebieden werden gescheiden door de 3 hertogdommen van Anhalt, die op hun beurt meerdere keren werden verdeeld. Toen de federale districten werden opgericht, werden ze aanvankelijk niet vernoemd naar de belangrijkste steden. In plaats daarvan waren er de districten van de regeringen van Thüringen (Erfurt), Saksen (Merseburg) en Nedersaksen (Magdeburg). Na de ontbinding van de provincie Saksen in juli 1944 werden de administratieve districten Magdeburg en Merseburg de provincie Magdeburg en de provincie Halle-Merseburg, en het administratieve district Erfurt werd onder de Reichsgouverneur voor Thüringen geplaatst.

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd dit gebied bezet door zowel Amerikaanse als Sovjet-troepen. Al in mei 1945 installeerden de Amerikanen Erhard Hübener, die later premier werd, als gouverneur. Door de geallieerde afspraken uit Jalta trokken de Amerikaanse troepen zich echter eind juni 1945 terug. In de volgende maand trokken de twee provincies, de Vrijstaat Anhalt rond Dessau, de Brunswijkse enclave Calvörde, het oostelijk deel van het district van Blankenburg (Harz) en de Thüringer enclave Allstedt verenigd door het Sovjet-militaire bestuur om de nieuwe provincie Saksen te vormen. Erhard Hübener werd benoemd tot provinciaal president. Na de eerste vrije staatsverkiezingen op 20 oktober 1946 werd de naam van de provincie veranderd in Saksen-Anhalt. De verkiezing leverde een christen-democratisch-liberale regering op onder Erhard Hübener, uniek in de Sovjetbezettingszone. Nadat de eerste staatsgrondwet op 10 januari 1947 in werking trad, werd de provincie wettelijk beschouwd als een staat op Sovjetbevel. Op 25 februari werd Pruisen, waartoe het gebied eerder had behoord, ontbonden en werd Halle de hoofdstad van de staat (Magdeburg kon deze functie niet uitoefenen vanwege ernstige oorlogsschade). Het land had een oppervlakte van 24.576 km².

In de jaren die volgden waren er verschillende kleine geschillen tussen Hübener en het militaire bestuur. In 1948 brak er een groot conflict uit toen verschillende ministers van de deelstaatregering werden gearresteerd. Uit protest tegen deze actie en tegen de onteigening van grote boeren diende Erhard Hübener aanvankelijk zijn ontslag in als minister van Justitie. In januari 1949 nam hij ook ontslag als premier.

Als onderdeel van de administratieve hervorming in de DDR werd het land in 1952 de facto ontbonden en verdeeld in de twee districten Halle en Magdeburg. Er waren grensaanpassingen, waarbij individuele steden en gemeenschappen werden ingelijfd of afgesplitst van de aangrenzende districten. Hierdoor zijn de districtsgrenzen verschoven ten opzichte van de voormalige staatsgrenzen.

In 1990 werd de deelstaat Saksen-Anhalt hersteld met de voormalige districtsgebieden Halle (zonder het district Artern) en Magdeburg, evenals het district Jessen. De hoofdstad van de staat was Maagdenburg. Het partnerland van Saksen-Anhalt tijdens de oprichting van de nieuwe structuren was Nedersaksen. Op 14 oktober 1990 werd voor het eerst een staatsparlement gekozen. De vroege jaren 1990 werden gekenmerkt door politieke aangelegenheden en frequente veranderingen van de deelstaatregering. Dit betekende dat de CDU, die in het begin aan de macht was, de tweede deelstaatverkiezingen verloor na de hereniging, en een deelstaatregering van SPD en Alliantie 90/de Groenen, het zogenaamde Magdeburg-model, werd gevormd, gedoogd door de PDS. Saksen-Anhalt werd gedurende twee zittingsperioden bestuurd door premier Reinhard Höppner, waarin grote economische en arbeidsmarktherstructureringen plaatsvonden. Na het vertrek van de Groenen regeerde hij in een enkele SPD-regering die door de PDS werd getolereerd.

De staat had het hoogste werkloosheidscijfer van alle deelstaten en in de derde verkiezingsperiode na de hereniging kon de DVU het deelstaatparlement betreden. Deze fractie viel echter al snel uiteen vanwege interne geschillen en in 2002 werd ze niet langer gekozen in het staatsparlement. Tijdens een grote districtshervorming in 1994 werd het aantal districten teruggebracht van 37 naar 21. De verkiezingen in 2002 brachten opnieuw een regeringswisseling en sindsdien heeft Saksen-Anhalt een CDU/FDP-regering onder leiding van prof.dr. Wolfgang Böhmer. Sinds de districtshervorming in 2007 bestaat Saksen-Anhalt uit 3 stadsdelen en 11 landelijke districten.

Economie:

De regio rond Halle (Saale) is een economische focusregio waar verschillende verkeersstromen samenkomen. In het gebied is er een focus van de chemische en aardolie-industrie. In de afgelopen jaren heeft Leuna de grootste buitenlandse investeringen gezien in heel Oost-Duitsland.Vanwege de gunstige ligging is Magdeburg een ander economisch aandachtspunt.

De herstructurering van de sector was erg moeilijk voor Saksen-Anhalt en er waren talrijke bedrijfssluitingen en een groot verlies van arbeidsplaatsen. De afgelopen jaren is de werkloosheid gedaald en is er meer economisch momentum ontstaan, wat kan worden toegeschreven aan een offensief locatiebeleid.

Het bruto binnenlands product steeg in 2006 met 2,8%, de toegevoegde waarde van de verwerkende industrie steeg met 12,2% (de op één na hoogste stijging in de nieuwe deelstaten). Het werkloosheidspercentage in Saksen-Anhalt is nog steeds een van de hoogste in Duitsland, in juni 2008 was het 13,8%. Binnen Saksen-Anhalt is er een groot verschil: in het district Börde lag het percentage van 9,1% bijna binnen het bereik van het nationale gemiddelde, terwijl het in het district Mansfeld-Südharz nog 17,5% was.

In Saksen-Anhalt werd in 2005 voor 50 miljard euro aan goederen en diensten gegenereerd, met als belangrijkste industrietakken de chemische industrie, de machinebouw en de voedingsindustrie. Saksen-Anhalt heeft zich ontwikkeld tot een krachtige en wereldwijd concurrerende locatie. De vestiging van nationale en internationale bedrijven en de modernisering van lokale bedrijven bracht nieuwe onderzoeks- en productiecapaciteiten voor Saksen-Anhalt. De nauwe samenwerking tussen wetenschap en industrie bracht uitstekende onderzoeks- en ontwikkelingspotentieel voor de afzonderlijke sectoren. Naast de traditionele sectoren hebben zich in Saksen-Anhalt ook de dienstensector en talrijke nieuwe industrieën en het toerisme gevestigd en bepalen vandaag de dag de economie.