Heine, Heinrich

Ik zag het daglicht aan de oevers van die prachtige rivier, waar dwaasheid groeit op groene bergen en wordt geplukt, geperst, in vaten gegoten en in de herfst naar het buitenland gestuurd

de lente stroomt over de aarde als een zee van leven

Voorstanders, de draaiers van de wetten, die zich omdraaien en de wetten toepassen totdat een braadstuk hen overkomt

Aan de verre horizon / Lijkt op een mistig beeld / De stad met zijn torens / Gehuld in schemering

Aan de Ganges ruikt en straalt het, / En reusachtige bomen bloeien, / En mooie, rustige mensen / Knielen voor lotusbloemen

Op de vleugels van het lied, / schat, ik draag je weg

De maan rust op de wolken, / Een gigantische sinaasappel, / Overtreft de grijze zee, / Brede strepen, met een gouden gloed

Ik wil de bergen beklimmen, / waar de donkere sparren torenen, / beekjes ruisen, vogels zingen, / en de trotse wolken jagen

Ogen die niet ver kijken / En ook niet geschikt zijn voor liefde / Maar vreselijk benauwend zijn / Zijn de likdoorns van mijn neef

Berlijn is helemaal geen stad, maar Berlijn biedt slechts de plek waar een menigte mensen, waaronder veel intellectuelen, die totaal onverschillig staan ​​tegenover de plek, samenkomt

Het christendom is een idee en als zodanig onverwoestbaar en onsterfelijk zoals elk idee

De jongedame stond bij de zee / En zuchtte lang en angstig / Het raakte haar zo / De zonsondergang

Dat is fijn met ons Duitsers, niemand is zo gek dat hij geen nog gekker kan vinden die hem begrijpt

Als ik 's nachts aan Duitsland denk / Dan slaap ik niet meer / Ik kan mijn ogen niet meer sluiten / En mijn hete tranen stromen