Duitse taal

Duitse taal

De Duitse taal wordt gesproken door ongeveer 100 miljoen mensen in Duitsland, Oostenrijk, Liechtenstein, Duitstalig Zwitserland en ook door inwoners van andere landen. Het behoort tot de Germaanse talen binnen de Indo-Europese talen. In de geschiedenis van de taal wordt onderscheid gemaakt tussen de tijdperken Oudhoogduits, Middelhoogduits, Vroeg Nieuw Hoogduits, Nieuw Hoogduits en Laat Nieuw Hoogduits.

In Centraal-Europa omvat het Duitstalige gebied de staten Duitsland, Oostenrijk, Liechtenstein, Luxemburg en de regio`s Oost-België, Duitstalig Zwitserland, Zuid-Tirol, Elzas en Lotharingen, evenals kleinere Duitstalige eilanden in het buitenland. sprekende gebieden. Door emigratie wordt Duits en zijn dialecten ook in andere landen gesproken. De taal is een van de zeven meest invloedrijke ter wereld en Duits wordt soms tot de wereldtalen gerekend.

Samen met alle andere Germaanse talen is het Duits een van de talen die zich hebben ontwikkeld vanuit de gemeenschappelijke Indo-Europese prototaal van A. spin-off door de eerste klankverschuiving. De oorspronkelijke Indo-Europese taal werd zo de Germaanse oorspronkelijke taal, een proto-taal die de gemeenschappelijke kenmerken beschrijft van zeer nauw verwante Germaanse talen of dialecten.

Door de veranderende politieke geschiedenis van het Duitstalige gebied zijn er meer verschillende vormen voor de naam van de Duitse taal in de talen van de wereld dan voor de meeste andere talen in de wereld. In Europa is Duits, na Engels en Russisch, de meest voorkomende vreemde taal, en Duits wordt ook vaak in Japan geleerd. In landen als Frankrijk en de VS wordt Duits minder belangrijk dan Spaans. In Oost-Azië werd in de 19e en 20e eeuw Duits als medische taal gebruikt in plaats van Latijn.

Vanaf het midden van de 20e eeuw had het Engels steeds meer invloed op de Duitse taal in Duitsland. Deze ontwikkeling wordt vaak met scepsis bekeken, zeker als er genoeg Duitse synoniemen zijn. Critici merken ook op dat het vaak pseudo-Engels is.