Kerosinelamp

Een petroleumlamp produceert zijn licht door kerosinegassen te verbranden.

Met de ontdekking van kerosine in 1856 kwamen de eerste petroleumlampen.
Na korte tijd vervingen ze de olielampen die tot dan toe gebruikt waren.
Vanwege de veel lagere viscositeit in vergelijking met olie, kan petroleum veel hoger stijgen in een pit (meer dan 1000 mm). Het was ook lange tijd veel goedkoper dan olie.

Een petroleumlamp bestaat meestal uit een glazen cilinder, brander, lont en tank. Door capillaire werking stijgt de petroleum in de lont, verdampt aan de bovenkant van de lont en kan daar ontstoken worden. De hoogte van de pit, en dus de hoogte van de vlam, kan meestal worden geregeld door een tandwielmechanisme.

Kerosinelampen bieden een grotere helderheid in vergelijking met bijvoorbeeld kaarsen en branden ongeveer 20 uur met één vulling.

Er zijn verschillende soorten petroleumlampen:
De meest voorkomende zijn de hierboven beschreven lontlampen of tochtlampen.

Een andere veel voorkomende vorm zijn de hoogvermogenlampen. Deze lampen met hoge intensiteit verdampen verwarmde kerosine in een speciale carburateur. De bekendste vertegenwoordiger van dit ontwerp is waarschijnlijk de "Petromax lamp"

Kerosine-gloeilampen zijn een combinatie van lontlampen en hoogvermogenlampen. Ze zuigen de kerosine op met behulp van de pit en verbranden deze met een blauwe vlam om het gloeiende lichaam van warmte en gas te voorzien.