Karolingische kunst

Karolingische kunst, die teruggaat tot de oudheid, ontstond tijdens het bewind van Karel de Grote. De focus van Karel de Grote lag op zijn hof in Aken, waar hij kunstenaars uit de Romeinse of Byzantijnse, maar ook uit de Angelsaksische, Merovingische en Lombardische tradities aantrok.

Vanwege zijn motivatie voor een vernieuwing van het Romeinse rijk, kwam de Karolingische kunst voort uit deze verschillende stromingen - de eerste fase van de westers-middeleeuwse kunst. De bloeitijd van de Karolingische stijl duurde van ongeveer 750 tot 900. Zowel de Duitse kunst als de Franse kunst ontwikkelden zich vanuit dit uitgangspunt. De Germaanse houtconstructie werd vervangen door stenen constructie. In tegenstelling tot de gelijktijdige Byzantijnse beeldvijandigheid ontstonden er grote series christelijke beelden. Afgezien van enkele muurschilderingen die in fragmenten bewaard zijn gebleven, beperkt het schilderij dat tot ons is gekomen zich tot boekillustraties. Monniken kregen de opdracht om de boeken in de diepte te schilderen, gebaseerd op laatantieke en Byzantijnse sjablonen. Germaanse en Keltische tradities manifesteren zich in krachtige lineaire ornamenten, verstrengelde dierenlichamen en verstrengelde demonen.