Stromboli in Geografie,Vulkanen,Europa

Stromboli

Stromboli is een Italiaans vulkanisch eiland in de Middellandse Zee ten noorden van Sicilië met de stratovulkaan of stratovulkaan nog steeds actief. Het eiland behoort tot de gemeente Lipari in de provincie Messina in de Tyrrheense Zee. De naam verwijst naar de perfectie van de vulkanische kegel, afgeleid van het Griekse woord strongyle (de top).

De hoogte van het eiland, dat steil uit het water oprijst, is ca. 926 m vanaf zeeniveau en de vulkanische kegel stijgt ca. 3.000 m vanaf de zeebodem. De oppervlakte van het eiland is slechts ongeveer 12,6 km², wat ongebruikelijk is voor deze hoogte.

Er zijn 2 steden op het eiland. In Stromboli wonen ongeveer 450 vaste bewoners, Ginostra heeft slechts 27 inwoners. Op beide plaatsen rijden auto's, in Ginostra zijn alleen smalle voetpaden. Elektrische minibusjes en gemotoriseerde driewielers mogen in Stromboli rijden om de bevolking en bewoners van scooters te voorzien.

Aan de noordwestkant van Stromboli ligt de beroemde "Sciara del Fuoco" ("Fire Slide"), met op de top de kraters. Via deze stroomt af en toe de lava van de vulkaan naar beneden in de zee. Ondanks talloze toeristen en onderzoekers heeft Stromboli veel van zijn originaliteit behouden.

Vegetatie Geografie
Op het vulkanische eiland kan men drie karakteristieke vegetatiezones onderscheiden:

De lagere hellingszone strekt zich uit tot ongeveer 100 m hoogte, waar de nederzettingen van San Vincenzo en San Bartolo aan de noordoostkust liggen. Aan de tegenoverliggende zuidwestkust ligt het kleine stadje Ginostra. Deze culturele zone werd vroeger gebruikt voor agrarische doeleinden tot 600 m op de bergflanken.
Daarboven ligt het gebied met de karakteristieke Maccia die niet meer voor landbouw wordt gebruikt, waar hardhoutplanten, doornstruiken, gaspeldoorn en zuilrietvegetatie de boventoon voeren.
Daarna begint op meer dan 600 m boven de zeespiegel het met as bedekte, plantvrije topgebied, waar zich ook het kraterterras bevindt. IA. Door de effecten van vulkanische gassen en constante asuitstoot (vooral in het gebied van de Sciara del Fuoco) kan hier geen vegetatie ontstaan.

geologie
In het Jonge Pleistoceen, ongeveer 40.000 jaar geleden, barstte de Paleo-stromboli uit. De overblijfselen van een mogelijk nog oudere vulkaan die als schoorsteenvulling is overgebleven, is de Strombolicchio, die 1,5 km uit de noordoostkust in zee ligt. Nadat de paleo-stromboli ophield te functioneren, werd een caldera van ongeveer 1,8 x 3 km gevormd door een vulkaan-tektonische indringing.

Ongeveer 40.000 jaar geleden, in het Jonge Pleistoceen, barstte de Paleo-stromboli uit. De overblijfselen van een mogelijk nog oudere vulkaan die als schoorsteenvulling is gebleven, is de Strombolicchio die 1,5 km uit de noordoostkust in zee ligt. Binnen deze caldera vormde zich vervolgens een nieuwe vulkaan, de Neo-stromboli, die ongeveer 10.000 jaar geleden voor het eerst uitbrak. Tijdens zijn activiteit vulde het de paleo-stromboli-caldera bijna volledig. In tegenstelling tot de activiteit van Stromboli vandaag stroomde er veel lava naar buiten. 5.000-6.000 jaar geleden, aan het einde van de activiteit van de oudere Neo-stromboli, vond een andere, zij het kleinere, instorting van de caldera plaats. Dit vormde de Sciara del Fuoco Graben, een zogenaamde "hangende caldera" op de noordwestelijke helling van Stromboli. Na de ineenstorting van deze neo-stromboli-caldera ongeveer 5.000 jaar geleden, vormden de jongere neo-stromboli zich excentrisch aan de zuidoostkant als de vulkaan die vandaag actief is.

uitbraken
De vulkaan is constant actief en er zijn met onregelmatige tussenpozen grotere en kleinere uitbarstingen vanuit verschillende krateropeningen. Een deel van het uitgestoten materiaal rolde terug over de Sciara del Fuoco in de zee of in de krater.

Op 11 september 1930, de meest gewelddadige uitbarsting van Stromboli tot nu toe, toen een krachtige pyroclastische stroom van as, sintels, stenen en hete gassen door de Vallonazzo-kloof donderde, kostte het leven aan 3 eilandbewoners. De pyroclastische lawine raasde door de Smalle Kloof de zee in met een snelheid van 70 km/u en een fronthoogte van 10 m, waarbij enkele op het strand liggende boten in brand werden gestoken. De zee begon te koken binnen een straal van ongeveer 20 m, waarbij een local dodelijk werd verbrand.

Op 23 januari 2002 was er een grotere explosie in het gebied van de top, die in alle nederzettingen op het eiland te horen was, waar gedurende enkele minuten een lichte regen van as viel. Ten eerste nam de activiteit van de Stromboli weer af tot de zomer. Op 07/24 er was nog een explosie die overal te horen was, en ging gepaard met een bruine, paddestoelvormige aswolk van 500 m hoog.

Op 29 december 2002 vond weer een uitbarsting van de vulkaan plaats. Hier scheurde een ongewoon sterke lavastroom een deel van de vulkanische kegel af, die in zee gleed en een vloedgolf veroorzaakte. Vallende gloeiende keien veroorzaakten kleine brandjes ver boven de bewoonde delen van het eiland, die echter snel weer uitgingen. Sommige huizen aan de kust van Stromboli werden beschadigd door de vloedgolf, maar niemand raakte gewond. Het hele eiland werd ruim 2 maanden geëvacueerd.

In de periode die volgde, bleven zich kleinere lavastromen en rotspartijen vormen aan de onbewoonde kant van het eiland onder de krater. Toen, in de ochtend van 5 april 2003, vond er een grotere uitbarsting plaats, die een grote wolk van paddestoelvormige rook veroorzaakte. Eilandbewoners konden de impact van grotere blokken horen, in Ginostra vielen enkele bommen. Niemand raakte gewond, maar 2 huizen werden geraakt door metershoge blokken. Deze vielen ook aan de kant van de stad Stromboli, maar bereikten de plaats niet.

Medewerkers van het Geologisch Instituut van Catania vonden vier actieve kraters tijdens een surveillancevlucht op 8 april 2003. Deze voerden lava in het bovenste deel van de Sciara, twee van de stromen verspreidden zich in het middelste deel en veroorzaakten steenslag gedeeltelijk in de zee. De lavastroom eindigde op 22 juli 2003, de activiteit bij de noordoostelijke krater produceerde nog vaak fragmenten van lava, bij de zuidwestelijke krater werd alleen asontsnapping waargenomen.

Op 27 februari 2007 stroomde er opnieuw lava langs de Sciara del Fuoco de zee in en vormde een aanzienlijke lavadelta in het kustgebied. De autoriteiten waarschuwden voor mogelijke aardverschuivingen en vloedgolven. Op 15 maart 2007 vond een krachtige paroxismale uitbarsting van de topkraters plaats, op 30 maart er waren drie takken van een lavastroom te zien, die afkomstig was van een uitbarstingsopening op 420 m boven zeeniveau. De lavastroom eindigde op 04/02/2007 en tot eind juli waren er geen regelmatige uitbarstingen van lava of rotsblokken. Alleen rook en stoom steeg op, waardoor de vulkaan onvoorspelbaarder werd, en het topgebied was gesloten voor toeristen. Sinds 24 juli 2007 is de uitbarstingsactiviteit weer normaal en is het topgebied weer vrijgegeven door de civiele bescherming.

geschiedenis
Ambtenaren stellen dat het vulkanische eiland al minstens 7.000 jaar onafgebroken bewoond is, maar hiervoor kan geen geloofwaardig bewijs worden geleverd. In de oudheid was Stromboli bekend bij de Grieken, in de periode tot 1930 bracht de wijnbouw het belangrijkste inkomen. Door de phylloxera-plaag en de toenmalige uitbraak is hier echter weer van afgestapt, waardoor het aantal inwoners enorm daalde. Als resultaat van de film "Stromboli" uit 1949 van Roberto Rossellini, ontstond het toerisme, dat tegenwoordig praktisch de enige economische bron van het eiland is. Tot op de dag van vandaag zijn de inwoners van Stromboli er trots op dat Hollywoodster Ingrid Bergman op het eiland verbleef.Op het huis waar Bergman en Rossellini woonden staat een plaquette.

Functies
Bijna 2 km ten noordoosten van het eiland steekt een kleine onbewoonde rots uit de zee, de Strombolicchio. Dit is de solide, permanente kern van een eerdere vulkaan, met alleen een vuurtoren erop.