Bielefeld

Basisgegevens:

Geografie:

Het noorden en noordoosten van Bielefeld ligt in het heuvelachtige landschap van de Ravensberger Mulde. Het Teutoburgerwoud loopt door Bielefeld van west-noordwest naar oost-zuidoost. Een historisch belangrijke verbinding is de Bielefeldpas van waaruit het district Gadderbaum (met Bethel) zich uitstrekt tot in de dwarsdalen. Het hoogste punt van de stad is in Lämershagen op 320 m boven zeeniveau, het laagste in Brake op 73 m boven zeeniveau. Het grootste gedeelte strekt zich uit in west-oostelijke richting en is 21 km, in noord-zuid richting is de verlenging 19 km. In het noorden van de stad ligt de kunstmatig aangelegde Obersee, het grootste water van de stad. Bielefeld is de stad met de meeste groenvoorzieningen per inwoner in Duitsland.

Klimaat:

Bielefeld ligt in de gematigde klimaatzone. De gemiddelde jaarlijkse neerslag is 99,6 mm, waarbij de meeste neerslag in maart valt. Augustus is ook de warmste maand met een gemiddelde van 18.5 °C.

Stadsstructuur:

10 districten: Gadderbaum (met Bethel), Brackwede, Senne, Sennestadt, Dornberg,
Jöllenbeck, Bielefeld-Mitte, Schildesche, Stieghorst, Heepen

geschiedenis:

De Ravensbergse graaf Hermann IV stichtte de stad Bielefeld ("Biliuelde") in 1214. Hij plaatste de stad op een kruispunt van oude handelsroutes in de nabijheid van een pas door het Teutoburger Woud, wat een goede basis was voor een handelsstad. Talrijke kooplieden uit de omgeving en uit het naburige Münster maakten graag gebruik van de vrijheid die de nieuw gestichte stad bood. De stad moet de economische en financiële slagkracht van de graaf vergroten. Ook vandaag nog kenmerken het belangrijkste handelscentrum (vandaag: Alter Markt), het stadhuis en de kerk (Altstädter Nicolai-Kirche) het middeleeuwse stadsbeeld.

Met de bouw van de Sparrenburg, die vanaf 1293 dienst deed als graaf en voor militaire doeleinden, ontwikkelde de nieuwe stad zich parallel aan de oude stad. Het werd voornamelijk bewoond door de bouwvakkers van de Sparrenburg, ontwikkelde zich ongepland en bestond uit de nederzettingskernen: de Marienstift, De nederzetting van de ambachtslieden (de huidige Breite Strae), Adelshöfe (de huidige Kreuzstrae). Vanaf 1423 behoorde Bielefeld tot het graafschap Jülich-Berg. De Sparrenburg overleefde de 30-jarige oorlog en meerdere belegeringen ongeschonden door de vestingwerken gebouwd in het midden van de 16e eeuw, die vandaag nog steeds zichtbaar zijn. Nadat het kasteel in het midden van de 18e eeuw in verval was geraakt, kocht de stad Bielefeld het kasteelcomplex in 1879 en liet het uitgebreid restaureren.

De twee steden Bielefeld, die zich onafhankelijk hadden ontwikkeld, werden in 1520 één stad. Totdat de stad zich aan het eind van de 16e eeuw ontwikkelde tot een linnenstad, werd ze gekenmerkt door ambachtslieden en kooplieden. Vanaf 1830 raakte de linnenhandel in Bielefeld ondanks de goede kwaliteit in een ernstige crisis, veroorzaakt door de concurrentie van katoen en de garens en weefsels die in Ierland machinaal werden vervaardigd. Door de verbinding met de spoorlijn Keulen-Minden ontwikkelde het zich snel fabrieken. Een van de grootste fabrieken van die tijd ontwikkelde zich in 1854 met de "Ravensberger Spinnerei", die uitgroeide tot de grootste vlasspinnerij van Europa.

In 1878 werd de gemeente Bielefeld een onmiddellijke stad, het districtsbestuur van het district Bielefeld bleef in de stad. Parallel aan de textielindustrie ontwikkelde zich ook de machinebouw en aan het einde van de 19e eeuw de voedingsindustrie met de Oetker Group, een van de grootste voedselproducenten van Europa.De groep is ontstaan ​​in de apotheek aan de Niedernstrasse, waar August Oetker begon met de verkoop en ontwikkeling van bakpoeder. De bevolking van de stad groeide gestaag. Na inlijvingen in 1900, 1907 en 1930 bij de tot dan toe zelfstandige gemeenten Schildesche, Sieker, Stieghorst en delen van Heepen en Gadderbaum, overschreed Bielefeld met 129.963 inwoners dat jaar de 100.000.

Ondanks grote verliezen tijdens de Tweede Wereldoorlog groeide de stad na de oorlog door de toestroom van ontheemden uit het Oosten tot 155.000 in 1950. De wederopbouw gaf Bielefeld een nieuw gezicht.

De textielindustrie werd steeds minder belangrijk en de stad ontwikkelde zich, zoals bijna alle grote steden, tot een dienstencentrum. Bielefeld werd ook een garnizoensstad voor het Britse leger aan de Rijn. In 1969 werd Bielefeld de enige universiteitsstad in de regio Minden-Ravensberg. In de loop van de gemeentelijke hervormingen in 1973 en als gevolg van de wet van Bielefeld werden het district Bielefeld en de onafhankelijke stad Bielefeld ontbonden en (met uitzondering van enkele gebieden) samengevoegd tot de "nieuwe" onafhankelijke stad Bielefeld . De bevolking steeg tot meer dan 300.000.

Bezienswaardigheden: