Golden Retriever

De Golden Retriever is een Brits hondenras erkend door de FCI (No.111, Gr.8, Sec.1)

In 1864 dekte Dudley Marjoribanks, 1st Baron Tweedmouth, een wavycoated gele retriever "Nous" met een nu uitgestorven Tweed Water Spaniel "Belle". Tussen 1868 en 1890 heeft Marjoribanks deze lijn zorgvuldig verder gefokt. Hij kruiste nog een Tweed Water Spaniel, twee zwarte retrievers, een Ierse setter en een fawn Bloodhound. Het ras werd voor het eerst opgenomen in het stamboek in 1913 als de Flat-coated Retriever.

In 1913 erkende de British Kennel Club de Golden Retriever als een ras op zich en in 1920 werd de Club voor Golden Retrievers opgericht. Als gevolg hiervan won het ras snel aan populariteit, vooral in Engeland en de VS. Rond het begin van de jaren tachtig begon het ras voet aan de grond te krijgen op het Europese continent, totdat het in het begin van de jaren negentig een ware bloei doormaakte (met al zijn negatieve bijwerkingen) door frequente optredens in televisiereclame en films. Tegenwoordig is de Golden Retriever een van de meest populaire en, volgens de puppystatistieken van de relevante fokverenigingen, een van de meest voorkomende rashonden in Angelsaksische en Duitstalige landen. Daarnaast is het wijdverbreid als huishond in de Scandinavische en Benelux-landen. Golden Retrievers komen ook voor in Frankrijk en, in beperkte mate, in Zuid- en Oost-Europa.

Net als bij de ontwikkeling van de Labrador Retriever, is in het recente verleden de splitsing van het ras in twee verschillende typen te zien: het doorgaans zwaarder gebouwde, weelderig gecoate "showtype" staat tegenover het lichtere, meer atletische "werkende" of "werkende" type. type veldproef". Met de laatste, die (nog?) zelden op het continent wordt aangetroffen, worden in Groot-Brittannië vandaag de dag nog steeds grootschalige zoek- en brengwedstrijden (cf. apporteren), de zogenaamde veldproeven uitgevoerd.

Grotere verschillen in het uiterlijk van de honden kunnen nu worden geregistreerd tussen het Amerikaanse en het Europese (= Britse) type, zelfs als de respectievelijke normen van de AKC (American Kennel Club) en de Britse KC (The Kennel Club) gedeeltelijk overeenkomen woordelijk.

De Golden Retriever is een van de middelgrote hondenrassen (tot 61 cm, 36 kg). Zijn lichaamsbouw is harmonieus, waarbij de verhouding van de lichaamslengte gemeten vanaf de borst tot de basis van de staart tot de schofthoogte ongeveer 10:8 is. Hij heeft een sterk, mager spierstelsel en een goed ontwikkeld skelet, waardoor hij krachtig kan bewegen. De ribben en thorax zijn diep en duidelijk gewelfd, en het gebouw op de buik is duidelijk verhoogd. De rug is recht en kort in de lendenen.

De vacht van een Golden Retriever is recht of golvend, maar niet gekruld, goudkleurig of crème van kleur met goede bevedering op de achterkant van de voorpoten, de onderkant van de staart en de borst en buik. De vacht heeft een dichte, weerbestendige ondervacht. De gezichtsschedel is expressief gevormd en heeft een duidelijke stop. De oren zijn middelgroot, op ooghoogte geplaatst en vallen tot ongeveer de mondhoek. De oogleden, irissen, lippen en neus zijn altijd goed gepigmenteerd, waarbij een aantal honden in de winter een iets lichtere neus heeft. De Golden Retriever heeft een goed ontwikkeld, compleet schaargebit.

De Golden Retriever is een intelligente, vrolijk werkende hond die niet tegen extreme, natte en koude weersomstandigheden kan. Dit wordt echter gecompenseerd door een relatief hoge gevoeligheid voor hoge temperaturen. Kortom, het ras is kalm, geduldig, alert en wordt als niet-agressief beschouwd. In vergelijking met andere hondenrassen is zijn beschermende instinct slechts rudimentair ontwikkeld - of helemaal niet. Het onder retriever-eigenaren bekende gezegde: "Een Golden schrikt een inbreker niet af, maar verwelkomt de bezoeker en helpt de waardevolle spullen het huis uit te dragen" typeert de meeste honden van dit type vrij goed. Echter, zoals bijna elk hondenras, kan de ongetrainde of professioneel getrainde Golden Retriever ook de neiging hebben om te stropen of te zwerven. Hij is echter meestal niet wild scherp.

Het houden van een Golden Retriever, zoals alle jachthonden, vereist veel oefening en training. Honden die te weinig worden uitgedaagd en niet worden aangemoedigd in hun werkomgeving, hebben de neiging om ongewenst gedrag te ontwikkelen. Daarom is het uiterst belangrijk om iets te vinden dat verder gaat dan "normale wandelingen" voor de hond en zijn baas. Spoorwerk, dummytraining, werken in een reddingshondenteam of een hondensport die iets met neuswerk of apporteren te maken heeft, zijn hiervoor zeer geschikt.

De Golden Retriever moet dicht bij zijn roedel zijn, dicht bij mensen en is niet geschikt om in een kennel te worden gehouden. Als je rekening houdt met zijn behoefte aan actieve bezigheden, zal hij altijd een probleemloze en prettige huisgenoot zijn.

De Golden Retriever is oorspronkelijk gefokt voor de jacht. Het werd gebruikt om geschoten vogels op te halen (ook uit het water).

Tegenwoordig staat het ras bekend om zijn evenwichtige karakter, zijn goede compatibiliteit met vreemden en vooral met kinderen. Alle retrievers worden qua systemen gekenmerkt door een uitgesproken menselijke fixatie, die, mits aangemoedigd en gestuurd met veel empathie en de nodige consistentie, kan worden getraind tot een hanteerbaarheid die nauwelijks kan worden bereikt in vele andere hondenrassen. Deze zogenaamde "will to please" kan de waarnemer misleiden door aan te nemen dat het grootste geluk voor de hond is om alle wensen uit de ogen van zijn mens te lezen.

Het beschreven gebruiksgemak in combinatie met een hoog niveau van intelligentie en aanpassingsvermogen hebben ertoe geleid dat de Golden Retriever, naast zijn oorspronkelijke gebruik voor de jacht, nu vaker dan gemiddeld wordt gebruikt als gezelschapshond voor mensen met een handicap, bijv B. wordt ingezet als blindengeleidehond, hulphond of dove hond, als reddingshond en als drugs- en explosievenspeurhond. Meestal wordt hij puur als gezins- en gezelschapshond gehouden.