Collie

Bescherming: Groot-Brittannië
Classificatie:

• FCI-groep 1: herdershonden en veedrijvershonden (behalve Zwitserse sennenhonden)
• Sectie 1: Duitse herders

ras namen:

• volgens FCI Collie Rough (156) (Langharige Schotse Herdershond)
• Collie Smooth (296) (Schotse herdershond)

Schofthoogte:

• man 56-61cm
• teef 51-56cm

Gewicht: 25-30 kg

Oorsprong en geschiedenis

De Schotse herdershond bestaat al sinds de 13e eeuw in Engeland en werd vooral gebruikt als herdershond door herders op de Schotse hoogveen. De Collie dankt zijn naam aan de schapen. Schapen met zwarte koppen en poten worden colleys genoemd. Hun herdershonden waren de Colley Dogs, een naam die later veranderde in Collie. Een andere theorie over hoe de Collie zijn naam kreeg, is de Angelsaksische woordvorm voor zwart, die wordt toegeschreven aan de oorspronkelijke kleur van het Colley-schaap. Het Colley-schaap zou het Pommerse landschaap kunnen betekenen dat met de Angelen en Saksen naar Engeland kwam. Ongetwijfeld gebruikten de Angelsaksen de huidige rasnamen niet en noemden ze het in de volksmond Kohlschaf (vergelijkbaar met de koolschimmel) vanwege zijn donkere kleur. Rekening houdend met de klankverschuiving van oud Duits naar modern Engels, is de "Cóle-Schaf" de Cohley, de Colley en de Colly geworden.

Afgaande op de locatie van de vondst, is de collie een kruising van Romeinse kudde-waakhonden, die naar Gallië en Germanië kwamen vergezeld door Romeinse troepen en hier vermengd met de lokale Spitz van de Alpen, die wijdverbreid was van de Hoge Alpen tot de Goten en Vikinggebieden. Hij kwam naar IJsland en de Britse eilanden als onderdeel van de migratie van Germaanse volkeren en werd eeuwenlang geïsoleerd gehouden door schapenfokkers die bijzonder belang hechtten aan bepaalde markeringen om het gemakkelijker te maken om de hond in het hoogveen en de Hooglanden te identificeren. Zo ontwikkelden zijn aftekeningen zich tot een rastypisch kenmerk. De stamboom van de collie zou daarom al in 500 na Christus moeten beginnen. De specialisatie als flexibele herdershond was al in 3000 voor Christus gevestigd. Hoofdstuk Bewezen in het hele Indo-Europese taalgebied.

Door haar verblijf in Balmoral, Schotland, maakte koningin Victoria van Hannover kennis met de Collie en werd vanaf dat moment een sponsor van dit ras, dat ze graag en genereus weggaf aan diplomaten en koningshuizen in heel Europa. Haar zwarte collie Gypsy werd beroemd en werd begraven op het terrein van Windsor Castle. Elizabeth van Engeland, bekend als Queen Mum, zette deze traditie voort.

In Engeland werd in 1840 de "Collie Club" opgericht door aristocratische liefhebbers, die op hun beurt in 1858 erkenning kregen als ras.

In 1859 werd in Engeland de eerste nationale hondenshow gehouden. In 1861 maakte de Collie zijn opwachting op de Birmingham Dog Show. Een collie genaamd "Jeho" werd tentoongesteld door een geweten Mr. Siviter. Hij startte in de klasse "Herdershonden aller rassen". Een collie genaamd "Old Cocki" verschijnt voor het eerst in 1871 en wordt nu beschouwd als de voorvader van alle collies. Door zijn massieve, wat onhandige lichaamsbouw, een brede bovenschedel en een kort, gedrongen voorkomen voldeed hij natuurlijk niet aan de huidige rasstandaard. Maar hij had al het volle, lange borsthaar. Met "Metchley Wonder" in de vierde generatie werd het collie-type gefokt dat de huidige standaard definieert.

De Kennel Club werd opgericht in 1873 onder voorzitterschap van de Prins van Wales en zette de eerste standaard voor Collies in 1881. In de 19e eeuw, met de kolonisatie van Australië en Amerika, kwamen ook collies naar de Nieuwe Wereld, hoewel de rasstandaard hier minder nauwkeurig was.

Sommige boerderijen promootten ook andere kleuren vanwege de geïsoleerde ligging van sommige boerderijen, die de Engelse Collie Club al als ongewenst had geclassificeerd. Dus richtten de Amerikanen hun eigen collieclub op, die onder meer de witte en zwarte collie kent. In Australië werd hij de stamvader van de Australian Cattle Dog en de Kelpie en werd hij zelfs gekruist met dingo's. Hij werd ook gebruikt als de eerste hond in oorlogs- en sanitaire dienst.

Hij genoot een grote reputatie als medische en rapporterende hond in het leger. In oorlogsgebieden gebruikten de Britten collies over de hele wereld, niet om te vechten, maar om te helpen. Zo hebben deze honden het leven van duizenden soldaten gered. Tegenwoordig is de Collie een van de meest invloedrijke en populaire hondenrassen ter wereld, gekruist met talloze andere hondenrassen.

Lange tijd werd gezegd dat de collie minder intelligent was vanwege zijn extreem smalle kop. Dit is echter in de loop van de tijd veranderd, vooral nadat koningin Victoria hem bevorderde.

Uiterlijk met de televisiehond Lassie groeide dit ras uit tot een van de meest populaire gedomesticeerde hondenrassen. Daarna volgden meer dan 50 Lassie-films en 2 televisieseries, waarvan de laatste pas in 1989 werd voltooid. Volgens het laatste onderzoek werd de Collie nipt verslagen door de Border Collie als het slimste hondenras.

Ruwe of Ruige Collie (FCI 156)

De Rough Collie wordt tegenwoordig in twee varianten gefokt.

Britse man

De Britse Collie, die bekend staat als de Rough Collie, is een elegante gezelschapshond, hij meet tot 61 cm en weegt tot 25 kg, en heeft een enigszins gemengde boven- en ondervacht, waardoor de vacht pluizig is.

De elegante gang van het Britse type ziet er nobel uit. Deze lenige en actieve hond heeft een dikke vacht die is gevoerd met een zijdezachte ondervacht. Zelfs vandaag wordt hij beschouwd als een nobele, bijna nobele hond.

Amerikaanse Collie

Het type Amerikaanse collie is 61-66 cm lang en weegt tot 30 kg. Hij heeft een iets andere gezichtsvorm met een iets bredere onderkaak. De gladde boven- en ondervacht zijn duidelijk te onderscheiden en de ondervacht is minder weelderig en daardoor minder vatbaar voor mattering. De Amerikaanse standaard staat andere kleuren toe die niet zijn toegestaan ​​in de FCI-standaard. In Duitsland wordt de Amerikaanse Collie gefokt in de FCI-goedgekeurde kleurvarianten in de FCI/VDH-aangesloten clubs, de Duitse Collie Club en de Club voor Britse Herdershonden, en wordt hier net zo succesvol gepresenteerd op tentoonstellingen.

Gladde Collie (FCI 296)

De Smooth Collie heeft hard, dik en kort haar en lijkt op het eerste gezicht meer op een rennende of windhond. Over het algemeen is het robuuster en ongeveer 5 tot 8 kg zwaarder dan zijn langharige broer en werd later erkend als een apart ras. Hij wordt zelden in het openbaar gezien en kan zeker worden gezien als een werkhond die passende activiteit nodig heeft.

kleurslagen

Collies zijn er in drie verschillende kleuren wereldwijd: sable-white, tricolor (voornamelijk zwart-wit met tan) en blue-merle. De sable variant varieert tussen een licht gouden toon en een diep donker mahonie, daarom wordt het ook wel dark sable genoemd. De wit-zwarte Collie is een bijzondere vorm die in de oorspronkelijke beschrijving van het ras gewoon vergeten werd, d.w.z. ze zijn niet FCI-zuiver gefokt. De Black Collie heeft weinig aftekeningen, maar het is wenselijk om een ​​smalle witte kraag, witte poten en een witte staartpunt te hebben.

De witte collie heeft de typische colliekop met een rode, zwarte, blue merle of sable merle kop en wordt pas bijzonder wit achter de typische kemphaan.Er kunnen zeker vlekken ontstaan. Zoals bekend had koningin Victoria ook witte en zwarte Collies. De wit-zwarte Collie wordt tot nu toe alleen erkend door de FCI in Canada, Amerika, Nederland en België, maar wordt ook af en toe in Duitsland aangetroffen. De Club for American Collies e.V. heeft de Amerikaanse rasstandaard overgenomen en fokt hier in Duitsland Collies van het Amerikaanse type in in totaal acht erkende kleurvarianten. Ook wit wordt hier gefokt.

De Blue Merle Collie is een grijs gevlekte hond. Dit is een driekleurige collie met een oplichting veroorzaakt door het merle-gen. Het merle-gen mag slechts van één ouderdier worden geërfd, anders zullen er zogenaamde "witte tijgers" optreden, die overwegend wit zijn zonder een gekleurde kop en niet moeten worden verward met de Colour-Head-White (CHW) Collie. Een dergelijke paring kan ernstige schade aan de ogen en het binnenoor veroorzaken (doofheid en blindheid).

Omdat het merle-gen vaak niet meer herkenbaar is bij volwassen sable-gekleurde collies, is er altijd een risico bij "sable merle" collies dat twee ouders met het merle-gen per ongeluk worden gedekt, wat op zijn beurt leidt tot witte tijgers. Om deze reden is de kleur "Sable-Merle" verboden in de British Herding Dog Club (VDH). Dit probleem bestaat natuurlijk niet als deze kleur eerlijk in de papieren wordt vermeld. Uiteraard is de expertise van de fokker vereist.

Rasspecifieke ziekten

Begin jaren 80 werd bekend dat Collies gevoelig waren voor bepaalde medicijnen en er zelfs aan konden overlijden. De term "ivermectine-gevoelige Collie" werd destijds bedacht in verband met enkele van de potentieel dodelijke medicijnen voor de Collie. Reacties variërend van braken, bewegingsstoornissen en coma tot de dood van individuele dieren zijn beschreven.

Daarnaast viel ook op dat andere dieren van hetzelfde ras geen afwijkingen vertoonden. Er konden geen verschillen in uiterlijk tussen bedreigde en niet-bedreigde dieren worden vastgesteld. Intensief onderzoek van de afgelopen 20 jaar en vooral moderne biotechnologie heeft aangetoond dat het MDR1-defect de oorzaak is van deze gevoeligheid en dat ivermectine slechts één van de vele gevaarlijke actieve ingrediënten is. Bovendien kunnen geneesmiddelen die onschadelijk zijn voor honden en mensen, zoals medicijnen tegen diarree, antibiotica of hartmedicijnen, de beschreven bijwerkingen veroorzaken, afhankelijk van het actieve ingrediënt.

Van alle hondenrassen die aan dit defect kunnen lijden, worden collies het meest getroffen. Ongeveer 76% heeft minstens één defect gen, blijkt uit een onderzoek van de Universiteit van Gießen, dat ook een bloedtest voor het defect aanbiedt. Deze honden vertonen ook een verhoogd voorkomen van dermatomyositis, een genetische huid-spierziekte bij jonge honden.