Berner Sennenhond

Bescherming: Zwitserland
Classificatie:

• FCI Groep 2: Pinschers en Schnauzers - Molossoïden - Zwitserse Sennenhonden en andere rassen
• Sectie 3: Zwitserse Sennenhonden

• Mannetjes 64-70 cm
• teven 58-66 cm

• reuen rond de 50 kg
• Teven rond de 40 kg

De Berner Sennenhond is een vrij massieve hond met een sterke botstructuur. Met een schofthoogte van 70 cm kunnen mannetjes ongeveer 50 kg en meer wegen. Met een schofthoogte tot 70 cm kunnen mannetjes 50 kg en meer wegen. De vacht van dit ras is lang en zacht, hij moet effen (recht) of hoogstens licht golvend zijn. De hangende oren, die niet erg hoog zijn aangezet, zijn ook behaard. Het belangrijkste kenmerk van de driekleurige hond is de zwarte vacht over het lichaam, nek, hoofd en staart, met een witte streep die van de neus naar het voorhoofd loopt, de bles. Het witte borstkruis en de witte pootjes zijn een echt pareltje. Een witte staartpunt is geen must, maar toch welkom. Zijn bruinrode vlekken boven de ogen gaven hem de oude naam "Vieräugler", waarbij de bruinrode wangen en soortgelijke markeringen aan de zijkanten van het witte borsthaar en op de benen het beeld afmaken. Het beeld is des te harmonischer naarmate de drie kleuren symmetrisch zijn verdeeld. De voor- en achterpoten moeten goed gehoekt zijn, waarbij de beweging "vrij en reikend" is.

Berner Sennenhonden zijn niet bijzonder geschikt voor hondensporten die grote mobiliteit en snelheid vereisen (bijvoorbeeld behendigheid). Dit ras leent zich voor trekhondenwerk, reddingshonden of speurhondentraining, maar ook voor gebieden waar een soort van anticiperende gehoorzaamheid vereist is, en ze hebben ook veel bewegingsvrijheid nodig. Vanwege hun lange en dichte vacht verdragen ze ook geen warm weer, hoewel ze zich zeer comfortabel voelen bij koele en ijzige temperaturen. Bovendien mogen ze niet als kooihond (zonder tillift) worden gehouden, aangezien bij hen gewrichtsproblemen (heupdysplasie, elleboogdysplasie) kunnen optreden, net als bij andere grote hondenrassen. Er is ook een hoger risico op nieraandoeningen en kanker, daarom varieert de levensverwachting van Berner Sennenhonden sterk. Op dit moment is de gemiddelde leeftijd van de Berner Sennenhond 7-9 jaar.

De door VDH (Verband Deutsches Hundewesen) erkende rasvereniging en de SSV - Zwitserse Sennenhondenclub voor Duitsland bestrijden ziekten door middel van fokstrategieën. Transparantie over meerdere generaties met betrekking tot ED, HD, leeftijdsopbouw en gedrag zijn hiervoor een voorwaarde. Bij het fokken van de Berner Sennenhond wordt gebruik gemaakt van de zogenaamde fokwaardeschatting, waardoor de kans op ziektes aanzienlijk wordt verkleind. Als onderdeel van de fokkerij wordt er nu gefokt met het oog op "levensduur", zodat er weer een levensverwachting van 10-12 jaar gehaald kan worden.

De Berner Sennenhond is zelfverzekerd, goedaardig en vriendelijk van aard. Zonder agressief te zijn, heeft hij een sterk bewakingsinstinct. Inmiddels is hij niet alleen een goede huis- en erfhond, maar ook een populaire gezinshond.

De Berner Sennenhond heeft absoluut een tuin en een huis nodig om te bewaken. Dit ras mag nooit in een kennel worden gehouden, omdat hij veel menselijk contact vereist.