Airedale Terrier

Bescherming: Groot-Brittannië
FCI Groep: Terriërs
FCI-sectie: Terriërs met lange benen
Met optionele werktest

Alternatieve namen: Waterside Terrier, Bingley Terrier
Schofthoogte:

• Mannetjes 58-61 cm
• teven 56-59 cm

Men denkt dat de naam van de Airedale Terrier verwijst naar het "dal" van de rivier de Aire in het Engelse graafschap Yorkshire, VK. De oorsprong van dit ras ligt waarschijnlijk in dit gebied. Boeren en arbeiders in de riviervallei fokten hoogstwaarschijnlijk in het midden van de 19e eeuw "Aire", een veelzijdige hond van de Otterhound en middelgrote Engelse Terriër-rassen. Bovendien zouden Gordon Setters en Scottish Shepherds zijn gekruist. In de eerste vermeldingen wordt hij nog steeds "Waterside" of "Working Terrier" genoemd. De eerste honden van dit type werden in 1875 tentoongesteld onder de naam "Waterside" of "Bringley Terrier"

Pas rond 1880 werd de huidige aanduiding "Airedale Terrier" gebruikt op rasshows. De eerste vermeldingen in het stamboek werden gemaakt in 1882. In 1886 erkende de Engelse Kennel Club het ras officieel. Opgemerkt moet worden dat de jaren in de literatuur en op internet sterk van elkaar verschillen met betrekking tot de individuele stadia van de geschiedenis van het ras.

De "Airedale Terrier" is een robuuste en zeer gespierde hond met een harde, dichte, stugge vacht en veel ondervacht. Met de huidige foknormen mag de vacht van dit ras er echter niet meer ruig uitzien. De kleuren van het hoofd, de oren en de poten zijn tan (de zogenaamde "tan") en de rug en flanken zijn zwart of donkergrijs. Zelden bruin. Mannetjes zijn met 58-61 cm aanzienlijk groter en zwaarder dan 56-59 cm voor teven.

Dit maakt de "Airedale Terrier" het grootste (Engelse) terriërras, met een gewicht van ongeveer 22 tot 30 kg. Bij regelmatig trimmen verhaart deze hond niet en kan daarom goed in een appartement worden gehouden indien goed opgeleid.Dit ras kan tot 13 jaar en ouder worden.

Na de foxterriër is de Airedale Terrier de bekendste terriër in de Duitstalige wereld, aangezien dit ras vóór de Duitse herdershond werd gebruikt als hulphond door de politie en vooral door het leger.

Deze diversiteit in vermogen van de Airedale Terrier is te danken aan de verschillende toepassingen in zijn herkomstgebied. De boeren, jagers, mijnwerkers en ook fabrieksarbeiders gebruikten de honden voor de jacht, vooral voor de populaire otterjacht, hoedenwerk, bewakingsdienst en zelfs voor hondengevechten. Hoewel het er in de eerste jaren van de fokkerij ruw en ruig uitzag, was het tegen het einde van de 19e eeuw de favoriete gezelschapshond voor dames in Londen. Vanwege de bijzonder goede geschiktheid voor legerdienst kwam er in 1894 een aanbeveling van het Duitse leger. Experimenten met verschillende hondenrassen volgden, waarbij de "Airedale Terrier" bijzonder robuust en veelzijdig was. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog vertegenwoordigde het ras alle legerhonden in Duitsland. Tijdens de hondenscreening in de Tweede Wereldoorlog liepen de "Airedale Terriers" nog steeds voor op de Doberman- en Boxerrassen met 33% van de fitte honden.

Deze onverschrokken hond met een sterk karakter is ideaal voor de berenjacht in Canada of voor het opsporen en lokaliseren van tijgers in de voormalige Britse koloniale gebieden in India. Deze karaktereigenschappen komen voornamelijk van de gekruiste terriërrassen.

Het Airedale Terrier-ras wordt beschouwd als zeer intelligent en leergierig. Daarnaast worden de dieren vaak gekenmerkt door levendigheid en worden ze vanwege hun vriendelijke karakter gehouden als gezinshonden.