Afghan hound

Groep 10: Windhonden
Sectie 1: Langharige of gevederde windhonden

Bescherming: Groot-Brittannië
Alternatieve namen: Afghan Hound, Afghane, Tazi, Baluchi greyhound
Schofthoogte: reuen: 68 tot 74 cm
teven 63 t/m 69 cm
Gewicht: 20 tot 30 kg
Levensverwachting: ongeveer 12 jaar

Een van de meest originele windhondenrassen uit de Hindu Kush hooglanden is de Afghaanse windhond (afgh. Thasi). 4000 voor Christus De nomaden van Afghanistan fokten al een type hond dat nu wordt beschouwd als de voorouder van de Afghaanse windhond. Dit, aan de andere kant, zou oorspronkelijk uit het Midden-Oosten naar Afghanistan zijn gekomen, met de lichaamsbouw, en hier vooral het hoofd, dat overeenkomsten vertoont met de Perzische windhond, de Saluki en de Kirgizische taigan. De exacte herkomst is door onvoldoende bronnen nog niet te achterhalen. De hond werd zeer gewaardeerd in zijn land van herkomst, Afghanistan, en soms behandeld als een schat. Dit is goed te begrijpen in verband met het sobere leven van de nomaden in de ruige bergen, de brede steppen van dit land en zijn harde natuur, waar de hond als jachthond werd gebruikt en voor het voortbestaan ​​van zijn baasjes zorgde. Het wordt gebruikt voor de valkerijjacht, wat als een voorrecht wordt beschouwd, om op het wild te jagen. Volgens een krantenbericht uit 1962 in een krant in Kabul zijn er drie originele soorten Afghaanse windhonden bekend, de Luchak met gladde vacht, de Bakhmull met lang zijdeachtig haar en het type Kalagh, dat ook glad is en lang haar op de poten heeft. en oren. In dit rapport worden de verschillende soorten onderscheiden rassen genoemd. Het is niet duidelijk of dit onafhankelijke populaties waren of dat de drie typen ook sterk met elkaar vermengd waren. Dit hondenras werd zo waardevol geacht dat ze vanwege een exportverbod het land uit werden gesmokkeld. De eerste exemplaren werden naar Europa gebracht door Britse soldaten die vochten in de tweede Angelo-Afghaanse oorlog. Op een show in Bristol werd de eerste Afghaanse windhond geshowd, de teef "Mortee". In 1925 werd de rasstandaard uiteindelijk vastgesteld op het Mountain Afghan-type nadat verschillende dieren van de verschillende typen van deze windhond naar Engeland waren gebracht en er verschillende rasstandaarden waren.

In de decennia daarna ontwikkelde de standaard zich van de voormalige jachthond steeds meer naar een tentoonstellingsdier. De vacht van dit ras werd langer en voller, waardoor deze honden niet meer succesvol waren op de baan. Hierdoor zijn er verschillende foklijnen voor presentatie op tentoonstellingen en gebruik op de renbaan. Het beslissende verschil tussen de twee is vooral het haar, dat aanzienlijk korter is in de race-Afghaan. In de VS vertonen showhonden uit foklijnen bijzonder weelderig en lang haar.

Deze specialisatie van fokken voor succes in windhondenraces of tentoonstellingen resulteert in zeer verschillende soorten Afghaanse windhonden, zoals de race Afghaan en de pure show Afghan. Er zijn echter ook keuringscategorieën waarin de successen van de show en de baan worden gecombineerd, en hier kunnen alleen honden uitgebalanceerd in de standaard winnen

Het algehele uiterlijk van de hond moet elegantie, trots en waardigheid uitdrukken, maar ook een idee geven van de kracht en snelheid van het ras. De schedel van de hond is lang en niet te smal, met een lange bos haar. Voor de elegante en licht veerkrachtige gang letten fokkers op een geschikte geometrie van de ledematen. De lange en zijdeachtige vacht kan elke kleur hebben, waarbij rood, crème, zilver, zwart, bruin, zilverzwart, blauw, ivoor en domino de meest voorkomende zijn.Het hoofd kan met of zonder een zwart of blauw masker zijn. De ongeveer 1:1 verhouding van schouderhoogte en lengte van de hond is ook bepalend voor het algehele uiterlijk van dit ras. De schofthoogte is tussen 68-74 cm voor mannen en 63-69 cm voor vrouwen. De maag van de hond moet opgetrokken zijn en een diepe borstkas hebben. Het gewicht van dit ras ligt tussen de 20-30 kg. Afghanen kunnen tot 12 jaar en ouder worden.

In het huis zacht, stil en onopvallend. Buiten kan de passie voor de jacht zegevieren, dit gaat zo ver dat hij niet aangelijnd mag worden in de bossen en velden. In de regel kan hij overweg met soortgenoten en heeft hij geen beschermend instinct. De gang van dit ras wordt als een trots beschouwd, wat ook zijn aard weerspiegelt. Onafhankelijkheid en absolute rust zijn kenmerken van dit hondenras in elk type training. Afghanen zijn echter ook erg gevoelig en kunnen achterdochtig worden tegenover vreemden als ze verkeerd worden behandeld. Ze kunnen goed overweg met kinderen, maar vanwege de enorme omvang van het ras zouden ze wat ouder moeten zijn om de hond alleen uit te laten.

Afghaanse myelopathie wordt beschouwd als een erfelijke ziekte van het ruggenmerg die leidt tot volledige verlamming van de ledematen.