Ritmologie

Het onderwerp van ritmologie zijn hartritmestoornissen. Ritmologie zelf is de studie van de elektrische prikkeling van het hart en de pompfunctie (samentrekking) die daardoor wordt aangestuurd.

In de ritmologie kunnen zeldzame en incidenteel voorkomende hartritmestoornissen worden gedocumenteerd en klinische symptomen worden toegewezen.

Het meest voorkomende symptoom van hartritmestoornissen is atriumfibrilleren.
De ritmische therapie omvat antiaritmica, stollingsactieve stoffen, elektrotherapie met pacemakerapparaten en schokopwekkende defibrillatoren. In het geval van longaderisolatie worden extra zenuwbanen die de excitatie overstimuleren (reentrytachycardie) met lokale warmte doorgesneden, zodat een normale hartslag van het hart weer mogelijk is. Verschillende geneesmiddelen zoals statines, ACE-remmers en de angiotensine-1-receptorantagonisten kunnen nieuwe mogelijkheden bieden voor preventieve behandeling.

Een andere belangrijke taak van de ritmologie is het voorkomen van plotselinge hartdood. Implanteerbare defibrillatoren (ICD's) kunnen levensbedreigende ventriculaire fibrillatie voorkomen bij risicopatiënten die al een plotselinge hartdood hebben overleefd. Door ritmologisch relevante genen te identificeren, is het mogelijk om te achterhalen welke patiënten om moleculair-genetische redenen bijzonder vatbaar zijn voor gevaarlijke aritmieën.