Geschiedenis

De geschiedenis van de bahá`í-religie gaat terug tot 1844. In Perzië verklaarde een jonge man met de titel Báb (Arabisch: "De Poort") dat hij een boodschapper van God was en verving hij de islamitische religieuze wet, de sharia, door een nieuwe. Veel van de leringen van de Bàb waren bedoeld om de religie en de samenleving te verbeteren. Er werden aanzienlijk meer rechten toegekend aan vrouwen en aan gewone mensen. Zijn religie kende geen geestelijken. Zijn doel was om het machtsmisbruik door spirituele autoriteit te beperken.

De Bàb kreeg in korte tijd veel volgelingen. De regering en de geestelijkheid verwierpen zijn nieuwe leer echter krachtig. Hij werd in 1850 geëxecuteerd na slechts zes jaar dienst, waarvan hij de meeste in strikte gevangenschap doorbracht. De daaropvolgende vervolging door de politieke en spirituele leiding van Perzië kostte het leven aan duizenden Bàb-volgelingen.
De Bàb verkondigde ook de op handen zijnde komst van een andere boodschapper van God. Dit wordt door de bahá`í beschouwd als een voorloper van de eigenlijke stichter van de religie, bahá`u`lah, die voor christenen vergelijkbaar is met Johannes de Doper.