Chicago Blues

In de eerste helft van de 20e eeuw ontwikkelde de Chicago-blues zich door de landelijke uittocht van de zwarte bevolking naar de grote westerse metropolen van de Verenigde Staten. De ontwikkeling van de onmiskenbare Chicago blues verliep in twee fasen. De vooroorlogse periode duurde van de jaren 1920 tot het begin van de Tweede Wereldoorlog. De blues van deze tijd werd gekenmerkt door jazz en een urban bluesstijl. Naast de gitaar werd de piano het dominante instrument van dit stilistische tijdperk.
Toen de oorlog eindigde, begon de tweede fase het naoorlogse tijdperk. De elektrisch versterkte gitaar vond zijn weg naar de bluesmuziek naast bluesharp, drums en bas. Chicago blues bloeide tussen 1947 en 1957, met uitstekende artiesten als Muddy Waters, Howlin' Wolf, Buddy Guy, Billy Boy Arnold en Champion Jack Dupree. In het midden van de jaren zestig duwden de opkomst van soulmuziek en de steeds groeiende populariteit van rock 'n' roll de blues van de topposities in de muziekindustrie. Maar tot op de dag van vandaag is de invloed van de blues voelbaar en hoorbaar in bijna elk muziekgenre.