Klezmer

Klezmer verwijst naar instrumentale muziek die wordt gespeeld op de huwelijksfeesten van Ashkenazische joden. Rond de 15e eeuw ontwikkelden volksmuzikanten, 'klezmorim' genaamd, een traditie van seculiere, niet-liturgische joodse muziek. Ze waren gebaseerd op religieuze tradities die teruggaan tot bijbelse tijden; hun muzikale expressie is echter tot op de dag van vandaag blijven ontwikkelen. Het repertoire bestaat voornamelijk uit muziek ter begeleiding van bruiloften en andere vieringen.

Klezmer-liedjes zijn meestal verdeeld in verschillende secties. De toonsoort wisselt vaak tussen majeur en mineur. Instrumentaal worden voornamelijk Levantijnse kenmerken gebruikt, terwijl vocaal melancholische teksten heel eenvoudig worden gebruikt. De klezmermuzikanten passen zich aan hun dansende publiek aan. De melodie wordt vertraagd of versneld, afhankelijk van of de dansers "fris" of al een beetje "moe" lijken.