Abessijnse kat in Wildlife,Huisdieren,Katten,Kattenrassen,Kortharige katten

Abessijnse kat

Een van de oudste gefokte kattenrassen ter wereld is de Abessijnse kat of Abessijn. De Abessijn komt niet uit Ethiopië, zoals de naam doet vermoeden, maar uit de Zuidoost-Aziatische regio.

De Abessijnse kat wordt sinds het einde van de 19e eeuw gefokt. Tegenwoordig wordt de Abessijn voornamelijk gefokt in de Verenigde Staten, Canada, Australië, Japan en Europa. Abessijnse katten behoren tot de groep kortharige katten, hun vacht kan verschillende kleuren hebben. Kenmerkend voor het Abessijnse ras is een dubbele, soms driedubbele banding van het haar, deze banding wordt ook wel ticking genoemd. Het vachtpatroon als gevolg van de ticking staat bekend als het agouti-effect, dit vachtpatroon is vergelijkbaar met dat van wilde hazen en wilde konijnen. Dit feit heeft de Abessijnse kat de bijnaam "konijnenkat" opgeleverd.

In het midden van de 20e eeuw resulteerden pogingen om Abessijnse katten te fokken ook in halflangharige Abessijnen. Dit ras vormt nu zijn eigen raskattenkraam en wordt Somalische katten genoemd.

Oorsprong

Zoals hierboven vermeld, kwamen de Abessijnen niet uit Abessinië (nu Ethiopië) zoals hun naam doet vermoeden. De bewering dat Abbesijnse katten afstammelingen zijn van katten die in het faraonische Egypte leven en daar als goddelijk worden aanbeden, is ook onjuist.

De Abeesinian Originals zijn hoogstwaarschijnlijk ontstaan in de oerwouden van Zuidoost-Azië. Dit kan worden afgeleid uit het feit dat het ATM (Abessinian tabby Mutation gen TA) typisch voor de Abessijnse kat alleen te vinden is aan de kust van de Indische Oceaan tussen Singapore en Ceylon. Terwijl het niet op te sporen is in Egypte en Oost-Afrika. Vergelijkbare wilde kattensoorten uit Eurazië, Azië en Afrika zijn de wilde kat (Felis silvestris lybica) en de rietkat (Felis chaus).

Bekende geschiedenissen van de moderne of hedendaagse Abessijnse kat wijzen ook in dezelfde richting: Vroege illustraties in Engelse kattentijdschriften uit de 19e eeuw geven aan dat katten die op de Abessijn leken daar "Aziatische katten" werden genoemd. Een opgezette exemplaar uit de jaren 1830 met de kenmerken van het Abessijnse tabby-mutatiegen bestaat in Nederland, of meer specifiek in het Zoölogisch Museum Leiden.

geschiedenis

De geschiedenis van het huidige Abessijnse ras in Europa begint in 1868. Het kattenras werd voor het eerst genoemd in een Brits kattenboek in 1874. Een kleurenlitho toont een exemplaar met gespikkelde vacht. De naam van de kat is Zula, en de begeleidende beschrijving luidt: "Zula, de kat van mevrouw Kapitein Barret-Lennard. De kat komt uit Abessinië als gevolg van de oorlog....". Aangezien de Britse troepen in mei 1868 Abessinië verlieten en het land binnen het stroomgebied van Italië viel, kan worden aangenomen dat Zula de eerste Abessijnse kat was die met het koloniale leger naar Engeland kwam. Hoe dit kattenras van Zuidoost-Azië naar het toenmalige Abessinië is gekomen, is echter niet bekend.

Het nieuwe en onbekende kattenras wekte de interesse van Engelse fokkers, vooral vanwege het agouti-effect. Om inteelt tegen te gaan waren er kruisingen met Brits korthaar katten, sommige raskatten, sommige huiskatten. Deze kruisingen resulteerden in de eerste zilverkleurige Abessijnse katten. Op de eerste openbare kattenshow in het Crystal Palace in Londen in 1871 werd al een "Abessijnse" kat getoond en behaalde de 3e plaats overall. De Abessijn werd in 1882 erkend als officieel kattenras. De rasstatus van de Abessijnse kat werd in 1889 bepaald door Harrison Weir, de toenmalige voorzitter van de Engelse National Cat Club.Naast de Perzische en Siamese katten is de Assijnse kat een van de oudste raskatten ter wereld. Na jaren van het definiëren van de rasstandaard, werden de Engelse stamboeken gevuld met de eerste Abessijnse katten. Aan het begin van de 20e eeuw kwam het ras ook naar de Verenigde Staten en werd daar steeds meer gefokt. Het fokken van Abessijnen werd in 1911 in de Verenigde Staten erkend door de Cat Fanciers Association.

De verspreiding van het fokken van Abessijnse katten in Europa en de VS bleef zich uitbreiden in de eerste helft van de 20e eeuw. In de jaren dertig werkten fokkers op beide continenten harder om de kenmerken van het ras te selecteren. De eerste Abessijnse kattenclub werd in 1926 opgericht door majoor E. Sydney Woodiwiss. De eerste Abessijnse kat in Duitsland werd in 1933 geregistreerd door de Duitse Noble Cat Breeders Association.

De Abessijnse fokkerij kreeg tijdens de twee wereldoorlogen ernstige tegenslagen. Slechts 12 rasechte Abessijnse katten overleefden de Tweede Wereldoorlog in Engeland. Door een kattenleukose-epidemie in de jaren zestig nam het aantal katten in fokkers af, wat bijna leidde tot het uitsterven van het Abessijnse kattenras. De aantallen zijn sinds de jaren zeventig gestabiliseerd.

Uiterlijk

Vanwege hun uiterlijk worden Abessijnse katten vaak een miniatuurvorm van een poema genoemd, of vergeleken met wilde katten. Abessijnse katten behoren tot de groep van de zogenaamde "ticked tabby cats" waarbij de vachttekening bijna volledig onderdrukt is door het agouti-effect. Door de invloed van de fokkers is het tabbypatroon alleen op het hoofd herkenbaar in de vorm van de oogrand. Abessijnse katten die volledig vrij zijn van alle bekende markeringen worden over het algemeen als ideaal beschouwd.

Optische kenmerken van de Abessijnse kat:

Slank en gespierd
middelgrote kortharige kat
Gewicht kat: tussen 2,5 en 4 kg
Gewicht man: tussen 3,5 en 5 kg
Hoogbenig kattenras
Poten met monochromatische kussentjes
Relatief lange, smalle staart

Het hoofd van de Abessijnse kat is matig wigvormig en zit op een slanke lange nek. De snuit is niet gebobbeld en het profiel heeft een gladde contour. De neusbrug is middellang en licht gebogen, heeft geen "stop". De oren zijn vergelijkbaar met die van een lynx, ze staan ver uit elkaar met af en toe plukjes, ze zijn rechtopstaand en groot in verhouding tot de kop.

De ogen van de Abessijnse kat zijn amandelvormig en groot, ze hebben een binnenrand die dezelfde basiskleur heeft als de ticking. Ze staan ver uit elkaar en zijn meestal amber van kleur, maar kunnen ook hazelnoot- of groene tinten hebben.

De kort aanliggende korte vacht heeft weinig ondervacht. De dorsale streep, een doorlopende donkere streep van kleur, loopt langs de rug en eindigt in de donkere punt van de staart. De zoolstreep, die donker van kleur is, loopt langs de achterpoten.

Karakter

Karaktereigenschappen:

Intelligent, levendig
Nieuwsgierig
Zelfstandig, evenwichtig, sociaal
Ongecompliceerd, stressbestendig
Levendig temperament
Grote drang om te verhuizen

Abessijnse katten zijn erg sociale katten, dus het moet vermeden worden om ze alleen te houden indien mogelijk. De Abessijn kan ook heel goed overweg met honden. Zeer typerend voor het ras is de rustige stem en de vrij lage behoefte aan communicatie. Als een Abessijnse kat samenwoont met een ander kattenras, neemt deze vaak een dominante positie in, maar wordt als zeer sociaal en verdraagzaam beschouwd.

Rasstandaarden en fokken

Chronologie:

1882 Officiële erkenning als kattenras in Engeland
1889 Eerste bindende foknormen worden vastgesteld
1896 Verschijnt voor het eerst in het stamboek van de British National Cat Club
1907 Eerste verschijning van de Abessijnse kat in de Verenigde Staten
1911 Definitieve erkenning van het ras in de VS
1933 Eerste officiële registratie van het kattenras in Duitsland

fout

Kweekfouten:

Te veel gezichtsmarkeringen
Oren te klein of te spits
Te ronde oogvorm
Spooktekeningen in bont

fokken

Abessijnse katten kunnen meestal worden gedekt vanaf de leeftijd van 12 maanden, soms zelfs vanaf de leeftijd van 14 maanden. Per nest kunnen 1-4 kittens worden geboren, maar statistisch gezien is de nestgrootte 2. Dit leidt tot een relatief lage spreiding.

Abessijnse katten worden alleen gekruist met een enkel ras buiten hun eigen ras, namelijk de Somalische kat. Dit resulteert in een heterozygote kat met het gen voor lang haar, de zogenaamde "Abessijnse variant".

Bij het fokken binnen het Abessijnse ras is het belangrijk om te letten op de bloedgroep van de fokdieren, anders kunnen de nakomelingen overlijden. Er zijn drie bloedgroepen A (ongeveer 95% aandeel), B en AB (elk ongeveer 3% aandeel). Bij bepaalde bloedgroepcombinaties, vooral B x A, sterven de nakomelingen.

Alleen leden van een erkende raskattenfokkerij mogen fokken. Bij deze club is een kennelnaam geregistreerd, dit is een geregistreerde foknaam. De namen van de kennel en de individuele katten worden door de fokker zelf gekozen. De vereniging geeft de fokstambomen uit, wat het tentoonstellen van deze katten mogelijk maakt.

kleuren

De kleur van Abessijnse katten wordt bepaald door de aanwezigheid van melanine. Door de gedifferentieerde melaninestructuur in rangschikking, vorm of grootte, is er een variabiliteit in kleur. Het fokken is beperkt tot vier op eumelanine gebaseerde primaire kleuren.

Wilde kleur (blond, normaal, geelbruin, lièvre)
Blauw (blauw)
Zuring (kaneel, rood)
Fawn (beige-fawn)

Kleurvariaties bij Abessijnse katten en hun oorsprong
Algemeen erkende kleuren :

Wilde kleuren (blond, normaal, geelbruin, lièvre)

blauw

Kleur

Zuring (kaneel, rood)

reekalf (beige reekalf)

Ziekten

Erfelijke ziekten:

Progressieve retinale atrofie (PRA)

Dient als een klinische verzamelnaam voor een degeneratieve netvliesafwijking. Vooral in het geval van Abessijnse katten betekent dit een recessief overgeërfde, genetisch bepaalde staaf-kegel degebreatie. Hierbij wordt het weefsel van het netvlies van het oog continu vernietigd door een stofwisselingsstoornis. Nachtblindheid is een veel voorkomend symptoom van progressieve retinale atrofie.

Er zijn twee vormen van progressieve retinale atrofie:

De degeneratieve vorm, in deze vorm treden visuele beperkingen op vanaf het tweede levensjaar, wat later leidt tot blindheid bij het dier. Deze vorm is mogelijk tot de leeftijd van 6 jaar, daarna spreekt men van een genetische aanleg. Fokdieren zijn dus van de 18eLevensmaanden tot de leeftijd van 6 jaar worden jaarlijks op deze ziekte onderzocht.

Pyruvaatkinasedeficiëntie (PK-deficiëntie) Dit is een erfelijke ziekte die leidt tot een bijzondere vorm van bloedarmoede. Katten met deze aandoening missen voornamelijk het pyruvaatkinase-enzym in rode bloedcellen. Dat is daar nodig om energie op te wekken.

Deze aandoening leidt tot een enorme verkorting van de levensduur van de rode bloedcellen. Hierdoor wordt het aantal bloedcellen te laag. Er is geen therapie voor pyruvaatkinasedeficiëntie - de ziekte leidt tot de dood.

Nieramyloïdose (RA) Dit is een stofwisselingsziekte die leidt tot de ophoping van niet-afbreekbare eiwitten in de nieren. De ziekte breekt meestal uit tussen de leeftijd van vier en zeven jaar, en 75% van de katers wordt getroffen. Naarmate de ziekte vordert, ontwikkelt zich chronisch nierfalen en de ziekte leidt meestal tot de dood.

Patellaire Luxatie (PL) Dit is een vervorming van het kniegewricht of knieschijf. Hierdoor kan een blijvende dislocatie van de knieschijf optreden.