Dalmatiërs

Bescherming: Kroatië
Classificatie:

FCI Groep 6: Honden, reukhonden en verwante rassen.
Sectie 3: Verwante rassen

Rasnamen: volgens FCI Dalmatinac (Dalmatiërs)
Schofthoogte:

man 56-61 cm
teef 54-59 cm

Gewicht:

man 27-32 kg
teef 24-29 kg

Beschrijving

Hij is een middelgrote tot grote, goed geproportioneerde, gevlekte, sterke, levendige, zeer opzichtige hond.

De Dalmatiër heeft een uitgebalanceerd, slank lichaam en een sterke rug met een gelijkmatige, rechte bovenbelijning. Hij heeft gespierde schouders, een lange maar niet al te brede borst en een elegante nek. De hangende oren van dit ras zijn matig groot, hoog aangezet en dicht bij het hoofd liggend. De ogen van dit ras zijn rond en zouden donkerbruin moeten zijn op exemplaren met zwarte vlekken. Lever Dalmatiërs moeten amberkleurige ogen hebben. De staart is sikkelvormig, lang, geleidelijk smaller en reikt tot aan de hakken. De vacht is uniek onder hondenrassen. Het is wit met zwarte of bruine stevig omlijnde vlekken. Deze vachtkleuring dankt hij aan het gevlekte gen. De vacht, die wit is met zwarte of levervlekken, is kort, hard, dicht en ziet er glad en glanzend uit. De vlekken mogen niet in elkaar overlopen, rond en duidelijk afgebakend zijn. De Dalmatiër is 56-65 cm hoog bij de schoft en weegt 24-32 kg. Normaal worden de pups wit geboren en verschijnen de vlekjes pas na 10-14 dagen. De spotting verandert niet meer tot de volwassenheid na ongeveer een jaar.

Honden die vanaf de geboorte zwarte vlekken hebben (bloedplaatjes) zijn uitgesloten van de fok. Platen zijn meestal groter dan de andere vlekken en verschijnen vaak op het hoofd, vaak op het oog (perioculaire plaat) of op de oren. Er zijn nu enkele voorstanders van het opnemen van dergelijke honden in het ras, aangezien de incidentie van doofheid bij dieren (niet alleen Dalmatiërs en honden) evenredig toeneemt met de hoeveelheid wit in de vacht. Blauwe ogen bij de Dalmatiër, aan beide kanten of aan één kant (tweekleurig), zijn ook fouten die fokken uitsluiten, omdat dergelijke honden verhoogde doofheid erven. Andere ras-eliminerende fouten zijn onder meer citroenkleurige honden, of honden met bruine en zwarte vlekken (driekleur) en natuurlijk dove en enkelzijdige dove honden.

wezens

Dalmatiërs hebben een vriendelijk karakter. Ze worden onder andere beschouwd als enigszins levendige familiehonden, hoewel ze zeer aanpasbaar zijn. Ze zijn meestal erg knuffelig, extreem gevoelig en moeten met liefde en lof worden opgevoed en niet met autoriteit. De actieve Dalmatiër kan gedragsproblemen vertonen (bijv. overmatig beschermend instinct, agressief gedrag) als hij permanent onderuit wordt gehaald. Mannetjes passen beter bij andere honden dan vrouwtjes (zoals bij alle rassen). Om deze reden is het, net als bij alle andere honden, erg belangrijk om vanaf het begin contact te maken met andere honden. De sociale, vriendelijke, volhardende, niet verlegen of gereserveerde Dalmatiër heeft veel beweging nodig.

houding

Dit hondenras is gefokt voor uithoudingsvermogen, dus het is geen verrassing dat hij wat beweging nodig heeft. Vroeger mocht het naast koetsen rijden, zodat ze niet zouden worden aangevallen door rovers, vreemde honden of wilde dieren. Ondanks zijn aanpassingsvermogen, doe je de hond geen goed door hem op te leiden tot bankhond. Alles is leuk voor deze hond, of het nu naast de fiets rennen, zwemmen, apporteren, spelen of gewoon rennen in het veld en walvissen is. Deze hond heeft dus minimaal twee uur beweging per dag nodig, maar drie tot vier uur is nog beter.Een tuin vervangt geen wandeling. Voor dit hondenras is echter niet alleen fysieke maar ook mentale mobiliteit en ondersteuning van groot belang. De Dalmatiër leert met enthousiasme kleine trucjes. Verborgen voorwerpen van welke aard dan ook zijn een geweldige manier voor deze intelligente hond om zijn geest te oefenen. Het is ook goed voor hondensporten zoals behendigheid of gehoorzaamheid.

geschiedenis

De eerste afbeeldingen van dalmatiër-achtige honden bestaan al in Egyptische faraograven. Sommigen speculeren dat de Dalmatiër is geïntroduceerd vanuit India via Egypte en Griekenland naar de westelijke Middellandse Zee en van daaruit naar Frankrijk en Engeland. Tijdens de Victoriaanse periode was hij erg populair als koetshond in het Land of End. In de 19e eeuw werd hij de mascotte van de brandweer van New York City omdat hij vooruit rende als een levende sirene in brandweerauto's die nog steeds door paarden werden getrokken. Er is een aantoonbare theorie met betrekking tot de naam van de Dalmatiërs. De naam Dalmatiër is afgeleid van de Kroatische kuststreek Dalmatië. Als gevolg hiervan is het vrij zeker dat de Dalmatiër zijn broedvoorouders heeft in het vroege Kroatië.