Luidspreker

Luidsprekers (ook wel drivers, speakers, soundconverters en chassis genoemd) hebben als functie elektrische signalen om te zetten in geluid. Hoe hoger de toonhoogte, hoe minder ruimte de eigenlijke luidspreker in beslag neemt, maar luidsprekerboxen bestaan ​​meestal uit meerdere luidsprekers. De eerste geluidstransducer werd in 1861 door Phillip Reis ontwikkeld als onderdeel van zijn voorloper-telefoon. Thomas Alva Edison, Emile Berliner en Alexander Graham Bell zetten hun onderzoek op dit gebied voort en 17 jaar later diende Werner von Siemens een patent in voor de eerste elektrodynamische luidspreker. In 1925 werd de eerste luidspreker geproduceerd die al werkte volgens het principe van de meest wijdverbreide luidsprekertechnologie van vandaag: een spreekspoel, die is verbonden met een membraan en het geluid uitzendt op het ritme van de stroom die er doorheen gaat, vanuit het magnetische veld eromheen . Wat op dat moment nog niet beschikbaar was, waren permanente magneten met voldoende vermogen, maar uiteindelijk alleen met de Thiele-Small-parameters kon het laatste fundamentele onderzoek de stap zetten naar het tijdperk van de moderne luidspreker, die was gebaseerd op theorieën over de interactie tussen de luidspreker en zijn huisvesting ontvangen, af te ronden. Simpel gezegd, alle luidsprekers zetten elektrische energie om in geluidsgolven met behulp van membranen, die in verschillende vormen verkrijgbaar zijn. Een fundamenteel probleem bij geluidsweergave zijn geluidsvervormingen die worden veroorzaakt door de luisterruimte zelf Geluidstransducers kunnen op verschillende manieren worden aangestuurd. Het overheersende ontwerp is de elektrodynamische luidspreker met een centrale aandrijving. In elektrodynamische luidsprekers wordt het membraan aangedreven door de interactie tussen elektrische stroom en een constant magnetisch veld. Omdat elektrostatische luidsprekers zwaartekracht gebruiken, is enige vooringenomenheid vereist om een ​​zinvolle weergave te bereiken. Het doel van de bias is dat single-ended oplossingen onstabiel zijn als gevolg van rustkrachten. Er zijn 2 manieren om deze hoge spanningen te bereiken: ofwel via buizenversterkers ofwel via step-up transformaties. Lineaire afspeelfouten die van tijd tot tijd optreden, zijn niveau-onafhankelijke fouten die optreden bij hoge volumes. Er ontstaan ​​ook frequenties die niet in de originele geluidsdrager voorkomen. Maar dit zijn 2 fundamenteel verschillende soorten fouten.