sport schieten

Schieten heeft een lange traditie, vooral in Europa. Al sinds de middeleeuwen zijn er schietgilden in Duitsland en omringende landen. Na de verloren Tweede Wereldoorlog werden alle schietverenigingen in Duitsland officieel verboden door de zegevierende mogendheden. Pas in het midden van de 20e eeuw begonnen mensen schieten te begrijpen als een echte sport en de afzonderlijke disciplines dienovereenkomstig te herontwerpen.

Bij sportschieten gaat het erom een ​​doelwit te raken met een sportwapen precies in het midden. Een perfect samenspel van lichaam en geest is hiervoor essentieel. Lichaamsbeheersing en innerlijke rust, evenals concentratie zijn absoluut belangrijk en moeten worden getraind.

De opstelling van de ringen op een schietdoel wordt een "spiegel" genoemd. In de meeste disciplines gaat het om ringen, waarbij maximaal 10 ringen behaald kunnen worden. Hoe dichter een schot bij het midden van het ringdoel kan worden geplaatst, hoe meer ringen de schutter krijgt.

Sinds de millenniumwisseling komen er steeds meer elektronische meetmethoden zoals infrarood-lichtschermen op de markt, waardoor de meting aanzienlijk nauwkeuriger is.

In Duitsland worden sportschutters georganiseerd in verschillende koepelorganisaties, waarvan de Duitse Schietfederatie (DSB) de grootste is. Met uitzondering van 1904 en 1928 maakte sportschieten altijd deel uit van het Olympisch programma. De vrouwen nemen sinds 1984 deel aan afzonderlijke wedstrijden, voordat ze konden worden geïntegreerd in het herenteam.