Skydiving

Op 20 augustus 1913 werd de Fransman Adolphe Begoud de eerste piloot in de geschiedenis van de luchtvaart die uit zijn vliegtuig sprong. Op 28 april 1919 maakte de Amerikaanse Leslie Le Roy Irvin de eerste vrije val sprong met een handmatig inzetbare achterparachute. Richard Kohnke wordt beschouwd als de vader van het parachutespringen in Duitsland.

Conventionele springtraining is onderverdeeld in automatische en vrije valtraining. Tijdens de eerste sprong in de vrijevaltraining valt de springer één tot drie seconden voordat hij de parachute zelf opent.

Sinds 1952 worden er wereldkampioenschappen gehouden in verschillende disciplines, klassieke disciplines zijn stijl- en doelspringen. De mobiliteit en vaardigheid van de sporter spelen hierbij een grote rol. Bij paraskiën moeten reuzenslalom en doelspringen als combinatiesport worden beheerst. Bij parachutespringen in formatie openen de springers hun speciale parachutes onmiddellijk nadat ze het vliegtuig hebben verlaten. Ze vormen formaties door hun voeten aan de lijnen van andere luifels te haken. Verschillende competitieve disciplines hebben zich ontwikkeld vanuit vrije val formatie springen.

Elk parachutesysteem bestaat uit 4 componenten: harnas, hoofdparachute, reserveparachute en automatische opening. Het parachutesysteem wordt elke 2 jaar door een erkende monteur gekeurd op beschadigingen en slijtage, het resultaat wordt vastgelegd in papieren. De uitrusting omvat ook een hoogtemeter, een veiligheidsbril, een helm of leren pet en een op de betreffende discipline afgestemd jumperpak.