Skelet

Skeletsport is ontstaan ​​in Zwitserland, waar rodelen vooral populair was bij kuurgasten. In 1887 durfde een op zijn buik liggende ruiter het aan om met zijn hoofd op de ijsbaan tussen St. Moritz en Celerina te rijden. En zo werd de skeletonsport geboren.

Omdat de skeletsport voorbehouden was aan een overwegend elitekring, ontwikkelde zich aan het einde van de 19e eeuw de bobsleesport en bijna een eeuw later het bobsleeskelet.

Skelet is sinds 2002 een integraal onderdeel van de Olympische Winterspelen voor zowel mannen als vrouwen. Daarvoor stond het alleen in 1928 en 1948, beide keren in St. Moritz (Zwitserland), op het programma van de Olympische Winterspelen.

Het skelet is een snelheidswedstrijd waarbij atleten met topsnelheden tot 130 km/u door een ijsbaan racen met een lage slee die een skelet wordt genoemd. De slee wordt bestuurd door het verplaatsen van het gewicht van de op zijn buik liggende bestuurder (in tegenstelling tot rodelen).

Het skelet bestaat uit een massief stalen frame met stalen lopers en heeft een spoorbreedte van 38 cm. De lengte van de slee mag tussen 80 cm en 120 cm zijn en de totale hoogte tussen 8 cm en 20 cm.

De regelgeving schrijft een minimumgewicht voor van 33 kg voor vrouwen en mannen en mag niet meer bedragen dan 37 kg of 43 kg voor mannen. Er wordt ook een totaalgewicht voorgeschreven: de vrouwen mogen een totaalgewicht (slee, lichaam, uitrusting) van 95 kg niet overschrijden, voor de mannen 115 kg.