schaatsen

De eerste bekende schaatswedstrijd vond plaats in Engeland in 1763. In 1889 werd in Amsterdam het eerste wereldkampioenschap schaatsen voor mannen gehouden. Bij de eerste Olympische Winterspelen in Chamonix in 1924 stond schaatsen al op het spelprogramma. In 1936 werden de eerste wereldkampioenschappen schaatsen voor dames gehouden in Stockholm en in 1972 werden de eerste wereldkampioenschappen schaatsen sprint gehouden.

Schaatsen is een snelheids- en duurwedstrijd op schaatsen voor dames en heren. Het kan buiten of binnen worden gehouden op een 400 m lange natuurlijke of kunstmatige ijsbaan, die is verdeeld in 2 banen van elk 4 tot 5 m breed. Het overgangsrecht ligt tegenover het startrecht. Op deze baan moeten de lopers, die in paren tegen elkaar strijden, van baan wisselen.

Sinds 2006 is er ook de teamloop als olympische wedstrijd, waarbij 3 lopers samen rennen en door het wisselen van de leiding en slipstreaming hogere snelheden halen dan individuele starters. De afstand is 6 ronden voor vrouwen en 8 ronden voor mannen. De schaatser zet zich in een rechte lijn af met de benen opzij, waarbij de volledige lengte van de schaats in contact blijft met het ijsoppervlak. Met deze techniek wordt de grootst mogelijke snelheid op het ijs bereikt. Om voldoende met de benen te kunnen afzetten, moeten schaatsers diep hurken. Topsporters op schaatsen kunnen gedurende enkele kilometers of enkele minuten een aanhoudende snelheid van 45 km/u bereiken, en in korte sprints van meer dan 60 km/u.

De internationale overkoepelende organisatie ISU (International Skating Union) organiseert jaarlijks wereldkampioenschappen, Europese kampioenschappen en een serie van maximaal 12 wereldbekers. De ISU registreert wereldrecords voor alle WK afstanden. Op het programma van de Olympische Winterspelen en Wereldkampioenschappen staan ​​de loopafstanden 500 m, 1.000 m, 1.500 m, 3.000 m (alleen vrouwen), 5.000 m en 10.000 m (alleen mannen) en de ploegenachtervolging.