Nordic Combined

Nordic combined is ontstaan ​​in Noorwegen, sinds het midden van de 19e eeuw werden skiwedstrijden voornamelijk gehouden in Holmenkollen (nabij Oslo). Nordic combined speelde hier een grote rol. De Noordse combinatie werd internationaal belangrijk toen ze Olympisch werd tijdens de 1e Olympische Winterspelen in Chamonix in 1924. Op dat moment werd er echter maar één individuele race verreden, die de Noor Thorleif Haug wist te winnen. Tot de Tweede Wereldoorlog werd de Nordic Combine gedomineerd door de Noren.

De Noordse combinatie (bestaande uit de afzonderlijke disciplines schansspringen en langlaufen) wordt beschouwd als de hoogste discipline van het langlaufen. Er worden verschillende wedstrijden verreden zoals individuele wedstrijd, sprint, massastart, estafette en teamsprint. In 1948 werd de volgorde van de disciplines (afgezien van de massastart, die later werd toegevoegd) omgekeerd, met eerst springen en dan rennen. In de jaren die volgden werden de puntentabellen, het aantal sprongen en de lengte van het langlaufparcours meermaals gewijzigd. De Olympische Winterspelen van 1988 in Calgary brachten een belangrijke verandering teweeg met de Gundersen-methode. Hierbij wordt de achterstand in punten uit het springen omgezet in een achterstand in looptijd. Tegelijkertijd werd een teamcompetitie geïntroduceerd. In 1999 werd de sprint toegevoegd als de jongste competitie in internationale competities, die ook Olympisch is sinds de Olympische Winterspelen van 2002.

De FIS (Fédération Internationale de Ski) organiseert sinds het seizoen 1983/1984 een Nordic Combined World Cup. Naast de Olympische disciplines vinden er ook regelmatig massastartwedstrijden plaats. Op 3 januari 2007 werd in Ruhpolding (Beieren) voor het eerst in de wereldbekergeschiedenis een teamsprint verreden.