langlaufen

Langlaufen werd voor het eerst gehouden als een wedstrijd in Scandinavië in de 19e eeuw, en de eerste grote wedstrijd vond plaats in 1892 in Holmenkollen (Oslo). Langlaufen is sinds 1924 een integraal onderdeel van de Olympische Winterspelen en sinds 1952 is langlaufen ook Olympisch voor vrouwen.

Bijna elke spier in het lichaam wordt gebruikt bij langlaufen, en de armen zijn het startpunt voor snelheid. Bij de klassieke techniek wordt één been afgeduwd terwijl het andere met de ski mee glijdt. Elke stap wordt ondersteund door een stick push met de tegenovergestelde arm.

De vrije techniek, ontwikkeld in de jaren 70, is vergelijkbaar met de bewegingen die gebruikt worden bij het schaatsen. Hier wordt het binnenste uiteinde van de ski gedraaid in een hoek van ca. 45° naar achteren en naar buiten duwen. Met deze techniek loop je meestal sneller dan met de klassieke techniek.

De standaarduitrusting omvat langlaufski's, stokken en schoenen. Afhankelijk van de langlauftechniek worden speciale langlaufski's gebruikt. In principe moet de glijzone van alle ski's worden behandeld met glijwas om de basis tegen corrosie te beschermen en om optimale glij-eigenschappen te verkrijgen.

In het winterseizoen wordt jaarlijks de wereldbeker langlaufen gehouden voor mannen en vrouwen. De Nordic World Ski Championships vinden om de 2 jaar plaats. Bij de Olympische Spelen en Wereldkampioenschappen zijn er 6 langlaufwedstrijden voor zowel dames als heren.