kogelstoten

Duw- en werpwedstrijden met zware stenen bestonden al in de oudheid. De basisafmetingen en -gewichten van kogels voor mannen die vandaag nog steeds gelden, werden in 1860 vastgesteld. Het gewicht van de kogel is 7,257 kg voor mannen en 4 kg voor vrouwen, uit een cirkel gegooid. De diameter moet tussen 110 en 130 mm zijn voor mannen en tussen 95 en 110 mm voor vrouwen.

De bal kan van elk materiaal zijn gemaakt, maar de regelgeving vereist dat hij perfect rond is en dat de buitenmantel niet zachter is dan messing. De ballen die in wedstrijdsporten worden gebruikt, zijn meestal gemaakt van ijzerlegeringen met of zonder een gekleurde coating.

Kogelstoten is een technisch veeleisende sport die enorme snelheid en hoge coördinatievaardigheden vereist. De bal wordt op de wortels van de vingers van de werphand geplaatst en aan de zijkant van de nek naast de kin gehouden.

De ring van waaruit de bal wordt gegooid heeft een enkele centimeters hoge boogbalk in de werprichting, die meestal van hout is. Deze mag tijdens de kick alleen aan de binnenkant door de atleet worden aangeraakt. De bal moet binnen de cirkelsector landen.

De O'Brien-techniek werd in de jaren vijftig geïntroduceerd door de Amerikaan Parry O'Brien, die hem jarenlang gebruikte om het kogelstoten te domineren. De twist shot techniek werd in 1976 geïntroduceerd door de Sovjet kogelstoter Alexander Baryshnikov, die als eerste de 22 m bereikte.

Micheline Ostermeyer, een domein voor mannen sinds 1896, was een van de eerste vrouwelijke Olympische atleten in het kogelstoten in 1948. Geboren in Frankrijk, stootte ze op de eerste plaats met de bol van 4 kg voor vrouwen.