hamerworp

De regels voor het kogelslingeren werden in 1887 in Engeland geschreven. De massa van het gewicht werd al vroeg vastgesteld op 7.257 kg, maar de manier waarop het werd gedropt, veranderde verschillende keren. Pas later werden mensen uit een cirkel gegooid, de diameter is sinds 1878 2.135 m. Pas in de 20e eeuw werd de uiteindelijke lengte van de draad waaraan het gewicht was opgehangen, gespecificeerd als 1.219 m. De hamer die tegenwoordig door mannen wordt gebruikt, werd in 1912 geïntroduceerd.

In de competitie hebben de beste 8 kogelslingers 6 pogingen, de langste worp beslist over de overwinning. Als de afstand hetzelfde is, zullen de volgende beste pogingen beslissen. Een worp is alleen geldig als de hamer in een gemarkeerde, scherphoekige sector terechtkomt. Na de worp mag de cirkel pas verlaten worden nadat de hamer is geslagen en alleen naar achteren. Bij het hameren mag de atleet handschoenen dragen of verband om individuele vinders wikkelen. De kogelslingercirkel is voorzien van een zg. omgeven door een beschermende kooi, die op sommige plaatsen tot 10 m hoog is, om mensen in het stadion te beschermen tegen ongecontroleerde worpen.

De eerste wedstrijd in het kogelslingeren vond plaats in Duitsland in mei 1893 in Berlijn, officiële Duitse records werden pas halverwege de jaren twintig geregistreerd. Het kogelslingeren voor mannen maakt sinds 1900 deel uit van het programma van de Olympische Spelen. Voor vrouwen wordt het sinds 1997 in internationale wedstrijden gehouden en sinds 2000 op de Olympische Spelen. De beste kogelslingeraars bereiken afstanden van ongeveer 85 m voor mannen (wereldrecord: 86,74 m) en voor vrouwen rond 75 m (wereldrecord: 77,80 m).