Biatlon

De oorsprong van biatlon ligt in Scandinavië. Ski's werden daar in de Vikingtijd al in de winter gebruikt voor zowel de jacht als de verdediging om de mobiliteit te verbeteren. Tot het einde van de 19e eeuw, toen de eerste georganiseerde wedstrijden werden gehouden, werd de combinatie van langlaufen en schieten echter uitsluitend gebruikt voor jacht- en militaire doeleinden.

Biatlon voor mannen werd pas in 1960 voor het eerst een Olympische discipline, na de ontwikkeling naar puur atletische biatlon. Op de Olympische Winterspelen van 1992 in Albertville vierde de biatlon voor vrouwen ook hun olympische debuut.

Biatlon is een combinatie van langlaufen en klein kaliber geweerschieten. Afhankelijk van de discipline lopen de biatleten meerdere ronden op een bepaald parcours. Tussendoor zijn er schietpartijen, die zowel liggend als staand moeten worden afgewerkt. Gemiste schoten worden bestraft met penaltyloops of penaltytime.

Biatlon bestaat zowel als individuele sport als als teamsport. Bij individuele sporten zijn er de disciplines individuele competitie, sprint, achtervolging en massastart.

bij Individuele Competitie de biatleten starten de een na de ander met een interval van 30 seconden. De mannen moeten in totaal 20 km (vrouwen 15 km) lopen in vijf ronden, met een schietpartij na elk van de eerste vier ronden. Dit dient in afwisselende volgorde te gebeuren (liggend-staand-liggend-staand). In tegenstelling tot alle andere competities wordt elke schietfout niet bestraft met een straflus, maar met een straf van één minuut.

de Sprint omvat 10 km voor mannen (7,5 km voor vrouwen) in drie ronden en twee schietpartijen. Ook hier starten de biatleten na elkaar in een interval van 30 seconden. Na de eerste twee ronden wordt één schot liggend genomen en één schot staand. Elke fout wordt bestraft met een straflus, die ongeveer 25 seconden duurt. Het sprintresultaat is vaak dubbel belangrijk bij evenementen die tegenwoordig worden gehouden, aangezien het behaalde resultaat de startafstanden van de achtervolgingsrace bepaalt.

Achtervolging

In de achtervolgingsrace is de startvolgorde gebaseerd op het resultaat van de vorige sprint. De mannen lopen 12,5 km (vrouwen 10 km) in vijf ronden en twee schietproeven worden eerst liggend en daarna twee staand afgelegd. Als een schot wordt gemist, moet er onmiddellijk een straflus worden gelopen. In de achtervolgingsrace meten ze de atleten direct. De eerste atleet die finisht, is de winnaar van de competitie.

Massale start

Bij de massastart starten tien lopers in drie rijen tegelijk. In totaal 15 km voor mannen (12 km voor vrouwen) in vijf ronden. Na elk van de eerste vier ronden is er een schietpartij, twee schietproeven worden eerst liggend uitgevoerd en daarna de twee staande. In de teamcompetitie is er een estafettecompetitie.

Seizoen

In de estafettewedstrijd lopen vier atleten van het ene land en het ene geslacht na elkaar over een afstand van 7,5 km (vrouwen 6 km) in drie ronden. De startende lopers starten samen in een massastart. Wanneer een loper zijn parcours heeft afgelegd, geeft hij het over aan de volgende loper in zijn team in een 30 meter lange wisselzone. Er moet fysiek contact zijn tussen de twee lopers, aanraken met skistokken of andere voorwerpen telt niet.

De estafettewedstrijd bestaat uit één liggend en één staand schieten per atleet. In tegenstelling tot de andere competities hebben de atleten maximaal drie reservepatronen tot hun beschikking. De resultaten van de vier atleten worden samen geëvalueerd.