Jodendom

Jodendom

In het Oude Testament zijn Joden de namen van de leden van de stam of de inwoners van het zuidelijke koninkrijk Juda. Na de Babylonische ballingschap waren joden aanvankelijk de aanduiding voor de leden van het gehele volk Israël, in de latere diaspora ook een joodse zelfaanduiding. Sinds die tijd zijn religieuze en etnische verwijzingen met elkaar verbonden in de term "jood".

Volgens de rabbijnse traditie is een jood iemand die afstamt van een joodse moeder of die zich tot het jodendom heeft bekeerd. Dit verband tussen nationaliteit en religie is niet langer onomstreden. De hedendaagse liberale stromingen van het joodse denken definiëren het jodendom uitsluitend als de religieuze gemeenschap van degenen die de ene God Jahweh belijden, die toegewijd zijn aan de joodse religieuze wet. De vertegenwoordigers van het conservatief-orthodoxe jodendom, dat in Israël domineert, klampen zich vast aan de traditionele eenheid van joodse nationaliteit en religie.