Ragtime

Ragtime beschrijft een Afro-Amerikaanse stijl van pianomuziek die zijn oorsprong vindt in het Amerikaanse middenwesten. Kenmerkende kenmerken van ragtime zijn een vrije syncope in de melodie, vaak tegen een eenvoudige ritmische baslijn in ¾ of 4/4 maat, en een reeks verwante thema's die binnen een stuk door modulaties zijn verbonden. De bloeitijd van deze muziekstijl lag tussen 1899 en 1914 en wordt vaak gezien als een voorloper van de jazz. Ragtime wordt beschouwd als "Amerikaanse klassieke muziek". Tegenwoordig wordt het in wezen gezien als een pianostijl. In het begin werd ragtime ook op andere instrumenten gespeeld, vooral op de banjo en door grotere ensembles.

Het bekendste vod is waarschijnlijk "The Entertainer", dat Scott Joplin in 1902 componeerde en veel succes had met het gebruik ervan in de film "The Clou" in 1973. Zijn composities zijn consequent pianistisch veeleisend, daarom zijn er talloze vereenvoudigde edities. Naast Scott Joplin behoren James Scott en Joseph Lamb tot de "grote drie" van de klassieke, gecomponeerde ragtime. De bestverkochte ragtime-compositie in bladmuziek en opname is Euday Bowman's 1914 "Street Rag".