Rivieren

rivieren

In geowetenschappelijke termen is een rivier een binnenwaterloop van gemiddelde grootte in termen van lengte, omvang van het stroomgebied, waterstroming, zuiverheidsgraad en hellingshoek. De verdeling is gemaakt in hoofd- en zijrivieren. Grote rivieren die uitmonden in de open zee worden stromen genoemd en vormen ofwel een estuarium ofwel een rivierdelta aan de monding.

Het meeste water in de rivieren is afkomstig van de instroom van grondwater en de oppervlakte-afvoer. De directe aanvoer door neerslag speelt daarentegen een onbeduidende rol. Waterverliezen treden op door verdamping, infiltratie in de rivierbedding en wateronttrekking door de mens.

In tegenstelling tot het kanaal is een rivier van natuurlijke oorsprong en ontstaat door de instroom van verschillende zijrivieren of stromen. Binnen de waterkringloop worden rivieren gevoed door de verschillende vormen van afvoer. Als het ontvangende water van hun stroomgebied vormen ze de oppervlakte-afvoer. Rivieren bij kusten zijn vaak verbonden met een netwerk van afwateringskanalen, ze worden dan diep genoemd.

Alle rivieren voeren steenslag of sedimenten, in natuurlijke rivieren is er erosie en sedimentatie, wat leidt tot de vorming van meanders. Bij ondiepe stroomgebieden kunnen splitsingen ontstaan. Met betrekking tot het tijdelijke bestaan ​​wordt onderscheid gemaakt tussen meerjarig (constant, persistent) en intermitterend (episodisch, watervoerend met onregelmatige tussenpozen). Er kunnen in principe vier soorten rivieren worden onderscheiden op basis van hun geomorfologische vorm. Dezelfde rivier kan echter tot alle typen in zijn loop behoren.