Solingen

Basisgegevens:

Geografie:

Solingen ligt in het Bergisches Land en wordt over een lengte van 26 km doorkruist door de Wupper. De grootste noord-zuidafstand van de stad is 11,7 km, terwijl de oost-westafstand 15,6 km is.

Op 276 m boven zeeniveau is het hoogste punt van de stad de voormalige Gräfrather-watertoren, de huidige lichttoren. Het laagste punt ligt ten westen van Götsche en ten zuiden van Verlach en meet 53 m boven de zeespiegel.

Klimaat:

Het klimaat in het Bergisches Land is koud en gematigd, omdat het een grensgebied vormt tussen een maritiem winterklimaat en een laaggebergteklimaat. Januari is de koudste maand met 1,9 °C, de warmste maand is juli met 17,5 °C. Er valt het hele jaar door een duidelijk hoge regenval van 1500 mm per jaar.

Stadsstructuur:

5 stadsdelen

Graefrath
bos
(Solingen) centrum
Ohligs/Aufderhöhe/Merscheid
Hohscheid/Burg

geschiedenis:

Het huidige stedelijke gebied van de stad Solingen vat een historisch landschap samen dat eeuwenlang bestond uit onafhankelijke gemeenschappen, landelijke rechtbanken en een spirituele heerser - het Gräfrath-klooster.

In het testament van aartsbisschop Brun van Keulen in 965 werd een landgoed van Solagon geschonken aan de abdij van St. Martin. Aangenomen wordt dat dit Solingen is.

Goederen uit Solingen werden voor het eerst vermeld in een document in 1252 in een makelaarsregister van de Gravin van Vlaanderen. Het graafschap Berg werd in 1350 verdeeld in 8 kantoren, waarbij Solingen, dat op dat moment uit 27 rechtbanken bestond, de zetel van het kantoor binnen had.

In 1374 kreeg Solingen stadsrechten van graaf Wilhelm von Berg en zijn vrouw Anna von Bayern. Dit betekende dat de plaats kon worden versterkt en dat er week- en jaarmarkten werden gehouden.

Terwijl de textielindustrie in Wuppertal bloeide en de gereedschapshandel in Remscheid, hadden de ambachtslieden en kooplieden uit de omgeving van Solingen zich sinds de 13e eeuw gespecialiseerd in de productie en verkoop van zwaardbladen en -messen.

Door de eeuwen heen hebben de graven van Berg speciale rechten en privileges toegekend aan speciale beroepen (zoals verharders, slijpers, slijpers, zwaardvegers en zwaardsmeden) voor het handmatig vervaardigen van messen (vooral zwaarden), scharen en bestek. Zij legden de basis voor de Bergische messenindustrie, die via Solingen wereldfaam zou verwerven.

De graven en hertogen verzekerden zich zo van goede wapens, destijds de basis van de macht, en creëerden tegelijkertijd een bron van inkomsten waarvan ze wisten te leven. Solingen werd voor het eerst genoemd als stad in 1420. Tijdens de Dertigjarige Oorlog werd Solingen meermaals bezet en geplunderd. De Burg werd grotendeels verwoest.

In 1715 kregen de Solingen (messen)smeden toestemming om Reckhammer-staal in te kopen en waren daardoor niet meer afhankelijk van hun staal. In 1730 emigreerden ambachtslieden uit Solingen naar de Elzas en richtten daar de ijzerindustrie Klingenthal op.

Als gevolg van de Reichsdeputationshauptschluss in 1803 werden het Graefrath-klooster en de Orde van St. Jan in Solingen afgeschaft. In 1808 ontbond Napoleon het kantoor van Solingen en verdeelde het in mairien (burgemeesterskantoren).

In een experiment in 1811 slaagden Johann Abraham Gottlieb Fries, Johann Wilhelm Thomas, Peter Kaymer en Andreas Küller erin smeltkroes gegoten staal te produceren dat equivalent was aan Engels gietstaal.

Na het einde van de Franse bezetting viel het Bergisches Land in handen van Pruisen. In 1867 kreeg Solingen de spoorverbinding (Ohligs en eindstation Weyersberg). Dorp werd opgericht in 1889. Zeven jaar later werd Solingen een zelfstandige stad, maar bleef de zetel van het stadsdeel Solingen.

In 1897 werd wat nog steeds de hoogste spoorbrug van Duitsland is, de Kaiser-Wilhelm-brug (tegenwoordig de Müngsten-brug), ingehuldigd.

De industriële revolutie zorgde ervoor dat de bevolking in de 19e eeuw explodeerde. Plattelandsgemeenschappen werden dynamisch groeiende steden die verdichtten tot een stedelijk landschap.

Na de Eerste Wereldoorlog werd Solingen aanvankelijk bezet door Engelse troepen. Bij een administratieve hervorming in Duitsland in 1929 werden de tot nu toe onafhankelijke steden van het district Solingen, namelijk Solingen zelf, Ohligs (voorheen Merscheid genoemd), Höhscheid (de Solingen "gebiedsstaat"), Wald (oude kerkstichting) en Gräfrath ("historisch") werd de Grote stad Solingen verenigd.

Als "wapenstad" leed Solingen onder de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog. Het hele stadscentrum lag in puin. De naoorlogse periode werd gekenmerkt door wederopbouw.

Tijdens de gemeentelijke reorganisatie in 1975 werden Burg an der Wupper en Höhrath (voorheen behorend tot de stad Wermelskirchen) opgenomen in de stad Solingen en werd het district Rhein-Wupper ontbonden. Het gebied Solingen behoort nu tot de districten Mettmann en Rheinisch-Bergischer Kreis, voor zover het geen zelfstandige steden zijn.

Met de teloorgang van de meeste traditionele bedrijven in de bestek- en staalindustrie, ondergaat Solingen een snelle structurele verandering en probeert het zich te ontwikkelen tot een moderne service-industrielocatie.

Handelsbedrijven die in heel Duitsland zeer succesvol zijn, zoals Walbusch en Strauss Innovation, opereren vanuit Solingen, net als andere postorderbedrijven zoals de Ern Group of silag. Ook bekend is het bedrijf Kronprinz, producent van elegante autovelgen en naadloze stalen buizen en Haribo, de thuisbasis van de gummyberen (Gräfrath). Een aantal gespecialiseerde bedrijven (bijvoorbeeld medische technologie, chirurgische en veterinaire instrumenten, software) beleveren de wereldmarkt.

Bezienswaardigheden: