Midgebergte Europa

Centraal gebergte Europa

Een middelgebergte is een bergketen die, in tegenstelling tot hoge bergen, een bepaalde hoogte niet overschrijdt. Het moet echter, in tegenstelling tot het heuvelland, ook een zeker hoogteverschil hebben tussen het hoogste punt en de voet van de berg om zich te kunnen onderscheiden van de omgeving. Deze hoogten zijn niet precies gedefinieerd en verschillen vooral per regio.

Het tot 1.602 m hoge middelgebergte beslaat het noorden van de bergzone van Centraal-Europa. Deze strekt zich uit, beginnend in het westen bij de Belgisch-Franse Ardennen, via Midden-Duitsland en Tsjechië bijna tot aan de (Westelijke) Karpaten in Slowakije. Naast het Rijnlandse leisteengebergte zijn dit ook het Harz-, Rhön-, Thüringer Woud en Fichtelgebergte.

Het Boheems Massief beslaat het oostelijke deel van het middelgebergte. Dit beslaat niet alleen een groot deel van het gebied van de Tsjechische Republiek, maar bepaalt ook de grenzen van de Tsjechische Republiek naar Duitsland, Polen en Oostenrijk in de buitenste ruggen.

Met het verdwijnen van de binnen-Duitse grens wordt de traditionele centrale ligging van het eigen middelgebergte in Europa weer bijzonder duidelijk. Zo liggen het Frankische Woud en het Fichtelgebergte niet alleen in het hart van Duitsland, maar ook in het hart van Centraal-Europa. Ze maken deel uit van een keten van berglandschappen die zich uitstrekt van de Karpaten in het oosten, via het Reuzen- en Ertsgebergte tot de Boheemse en Beierse Wouden in het zuiden, en door het Thüringer Woud tot het Harzgebergte in het noorden.